Bogusław XIV 1625-1637, talar, 1634, mennica Szczecin; Aw: Popiersie władcy w zbroi, w prawo, nad głową data, BOGISLAVS XIV D G DVX S P C ET V P R; Rw: Herb wielki księstwa pomorskiego - dziesięciopolowa tarcza herbowa podtrzymywana przez dwóch dzikich ludzi, EP CAM CO GVTZK TER LEOB ET BV DOM; Davenport 7282, Hildisch 324 var., Olding 219a, Slg. Hahn 1351; srebro, 28.67 g; graffiti na awersie, subtelna patyna, efektowna moneta w ładnym stanie zachowania. Za panowania ostatniego z rodu z Gryfitów nastąpił wyraźny wzrost emisji monet, jednak produkcja skierowana była głównie na żołd dla wojsk cesarskich stacjonujących na Pomorzu podczas wojny trzydziestoletniej, a nie na poprawę finansów księstwa. W ponownie uruchomionej mennicy szczecińskiej (1628) bito złote guldeny, dukaty, sześciodukatówki, ćwierćtalary, półtalary, talary a takze monetę drobną, 1/16 talara, szelągi podwójne i w niewielkiej liczbie półorty. Pracowała także mennica w Koszalinie i być może mennica w Darłowie, którą Bogusław uruchomił nielegalnie w 1618 roku, na terenie swoich posiadłości. Masowo produkowano w Szczecinie i Koszalinie serie talarów - znamy około 120 odmian stempli. W 1637 roku na Bogusławie XIV wygasła zachodniopomorska linia książęca, a Pomorze po ponad dziesięcioletnich walkach, podzielono pomiędzy Szwecję i Brandenburgię, na mocy pokoju westfalskiego z 1648 roku. Działalność mennicy w Szczecinie wznowiono już w 1640 roku, a więc jeszcze przed formalnym objęciem we władanie Pomorza Zaodrzańskiego przez Szwedów, którzy początkowo nie dokonali żadnych zmian w zachodniopomorskim systemie monetarnym.
