Leonard PĘKALSKI (1896-1944), Pani Wanda P. przy stole

akwarela, karton; 28 x 32 cm;
Lit.: „Leonard Pękalski. Katalog wystawy pośmiertnej artysty”, Warszawa 1969, ZPAP Okręg Warszawski, kat. poz. 349 - jako własność siostry artysty.
W roku 1913 rozpoczął naukę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Dzięki otrzymanym stypendiom kontynuował studia malarskie. Uczestniczył w wojnie 1920 r. jako kawalerzysta. W latach 1921-1922 pracował w Toruniu w zakładzie graficznym „Sztuka” kierowanym przez Felicjana Szczęsnego Kowarskiego, którego klasycyzm miał niewątpliwy wpływ na jego twórczość. Był członkiem założonego w Toruniu 16 grudnia 1920 przez Juliana Fałata stowarzyszenia pod nazwą "Konfraternia Artystów". Wraz z Kowarskim przeniósł się do Krakowa, gdzie został jego asystentem w Akademii Sztuk Pięknych. W roku 1925 został współzałożycielem i członkiem grupy artystycznej „Jednoróg”. Był w latach 1927-1930 twórcą plafonów na Zamku Wawelskim.
W roku 1932 został powołany na profesora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a w roku 1934 na profesora nadzwyczajnego malarstwa dekoracyjnego Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był członkiem warszawskiej grupy artystycznej „Pryzmat”. Malował pejzaże, martwe natury, kompozycje figuralne. Zabity przez Niemców w ulicznej egzekucji.