Szabla oficerska, pruska, w pochwie (wz. 1889?)

głownia stalowa, ciągniona obustronnie w szerokie zbrocze; oba płazy szmelcowane, z grawerowanymi i złoconymi zdobieniami floralnymi oraz panopliami; u nasady z jednej strony kartusz z własnościowym monogramem: „G.W.”; jelec mosiężny, kabłąkowy; tylne ramię wygięte ku dołowi, z wolutą; kabłąk zdobiony rytymi liśćmi palmowymi; głowica złocona, w formie plastycznej głowy lwa, z długim warkoczem; trzon rękojeści
drewniany, z „brzuszkiem”, obciągnięty skórą, z 16 karbami w oplocie ze skręconego drutu mosiężnego; dołem u nasady jelca - skuwka z ornamentem laurowym pomiędzy 2 pasami perełek;
pochwa stalowa, z dwiema mosiężnymi ryfkami w kształcie wachlarza, z ruchomymi brajcarkami;
stal, mosiądz, brąz, drewno, skóra; dł. głowni 83 cm, dł. całk. 96 cm, krzywizna 5 cm, dł. w pochwie 101 cm.
Niemcy, XIX/XX w.