500 złotych 1939 - C - PMG 66 EPQ

Banknot bez śladów obiegu. Papier zachowuje drukarską świeżość oraz naturalny połysk.

Banknot z wyraźnym przełamaniem struktury papieru w polu objętym rysunkiem, przeważnie z widoczną czarną kreską w przezroczu.

Banknot z naruszeniem struktury papieru w polu zadrukowanym rysunkiem, które widoczne jest w świetle równoległym. Banknot tak opisany może mieć kilka ugięć w polu, których ilość wyznacza podany numeryczny stan zachowania. Zwyczajowo dla banknotów ocenionych na stan -2 i niżej nie podajemy takiej uwagi, bowiem już sam stan zachowania z definicji oznacza liczne ugięcia i załamania w polu.

Banknot z trudem zauważalnym naruszeniem papieru w postaci zgięcia, które przechodzi przez rysunek. Banknoty tak opisane przeważnie nie otrzymują oceny wyższej niż 58 EPQ, ale od tej reguły zdarzają się wyjątki, gdzie śladowe ugięcia graderzy interpretują jako ugięcie plikowe (bends), nadal przyznając oceny na poziomie 63 i wyżej.

Wszelkiego rodzaju ugięcia i złamania w obrębie narożników, które naruszają pole banknotu objęte rysunkiem. Banknot tak opisany może mieć kilka ugięć, w tym i takich, które pola zadrukowanego nie naruszają. Ilość zagięć i złamań w obrębie rogów wyznacza podany numeryczny stan zachowania. Banknot nawet z jednym załamaniem rogu w obrębie rysunku nie otrzyma oceny wyższej niż 58 EPQ.

Wszelkiego rodzaju zaokrąglenia, ugięcia i złamania w obrębie rogów, które NIE naruszają pola banknotu objętego rysunkiem. Ilość zagięć i złamań w obrębie rogów wyznacza podany numeryczny stan zachowania. Banknot nawet z kilkoma załamaniami w obrębie samych końcówek narożników, ale w polu niezadrukowanym, może nadal otrzymać notę gradingową powyżej 63.

Banknot z punktowymi wadami w postaci zagnieceń lub szerszych nadgięć, których przebieg kończy się w obrębie pola banknotu, nie dotykając krawędzi. Nierzadko zagniecenia w swojej formie imitują ugięcia, ale jeżeli nie naruszają druku od krawędzi do krawędzi, to nie są w firmach gradingowych uznawane za pełnoprawne ugięcie, a zatem nadal nie wykluczają przyznania oceny na poziomie 60+. Ilość oraz intensywność zagnieceń wyznacza pośrednio podany numeryczny stan zachowania.

Nieregularne przerwanie papieru. Banknot z rozdarciem w obrębie pola niezadrukowanego może nadal otrzymać ocenę 60 i wyżej, zazwyczaj 62-63. Jeżeli rozdarcie narusza już pole objęte rysunkiem to ocena gradingowa nie powinna być wyższa niż 58.

Wymienione wady w zdecydowanej większości eliminują banknot z przyznania EPQ. Należy jednak podkreślić, że umiejętnie wymazana adnotacja ołówkiem, a także sprawne, nie naruszające powierzchni papieru usunięcie kleju/podlepki może przez gradera zostać łagodniej zinterpretowane, jeżeli w swojej formie nie "zatrzymuje" wzroku.

Niewielkie żółtobrązowe lub rdzawobrązowe plamki na papierze. Ilość oraz intensywność plam foxingowych ma wpływ na wykluczenie banknotu z dodatku EPQ. Nierzadko drobne lub pojedyncze plamki, które nie "zatrzymują" wzroku nadal nie wykluczają banknotu z otrzymania EPQ. Banknoty wyraźnie dotknięte foxingiem przeważnie otrzymują ocenę 63-64.

Jest to przerwanie papieru na skutek wielokrotnego składania banknotu w jednej linii. Rozwarstwienie papieru nie jest intepretowane przez firmy gradingowe jako rozdarcie. Banknot z jednym mocnym złamaniem wraz z rozwarstwieniem papieru może nadal otrzymać ocenę 58. Rozwarstwienie papieru nie wyklucza przyznania oceny stanu zachowania III(VF - Very Fine) i wyżej.

Banknot absolutnie naturalny z wyśmienicie zachowaną świeżością druku w postaci pięknie zachowanych przetłoczeń druku oraz intensywnego lśnienia farby drukarskiej. Banknoty tak opisane zazwyczaj otrzymuję ocenę w zakresie stanu I do I- (UNC - AU), ale nawet banknoty w stanach II-III (EF - VF) mogą otrzymać od nas takie określenie, jeżeli pomimo wad nabytych, nadal demonstrują cechy pełnej drukarskiej świeżości.

Egzemplarz bez śladów zabiegów konserwatorskich. Określenie to przyznajemy również przy banknotach już ogradowanych, jeżeli nie mamy wątpliwości co do naturalności ocenianego egzemplarza. Brak takiego określenia przy banknocie już ogradowanym nie oznacza, że banknot został poddany jakimkolwiek zabiegom, ale ze względu na umiejscowienie w slabie, potwierdzenie naturalności jest utrudnione.

Banknot poddany zabiegom na mokro, a następnie poddany prostowaniu, przeważnie w prasie introligatorskiej. Rysunek banknotu jest zazwyczaj płaski, a naturalne lśnienie farby drukarskiej jest częściowo lub całkowicie zniwelowane, dając jedno matowe odbicie druku w świetle prostopadłym. Zabieg ten przeważnie służy oczyszczeniu papier z powierzchownych zabrudzeń, zniwelowaniu zagnieceń, a także ukryciu ugięć. Banknoty mocno rozprostowane mogą uniemożliwić identyfikację wszystkich złamań oraz ugięć. W około 80% przypadków firmy gradingowe nie przyznają dodatku EPQ banknotom poddanym zabiegom oczyszczenia oraz prostowania, ale nie bez znaczenia pozostaje doświadczenie oraz opatrzenie samego gradera.

Banknot, którego naturalność budzi pewne zastrzeżenia. W zdecydowanej większości są to banknoty, które mogły zostać poddane punktowym zabiegom, zazwyczaj "na sucho", a także delikatnemu prostowaniu, ale zarazem nadal wykazują wiele cech naturalnie zachowanego banknotu.

Banknot ze śladami inwazyjnych i zaawansowanych napraw, począwszy od oczyszczania oraz prostowania aż po uzupełnianie oraz punktowanie. W przypadku banknotów po profesjonalnie przeprowadzonych zabiegach naprawczych możemy otrzymać egzemplarz o wręcz bankowej prezencji, dopiero zdjęcie w przezroczu uwidacznia wady banknotu.

Banknot, którego prezencja po włożeniu do albumu jest idealna, tak jakby był to banknot w stanie bankowym - nieobiegowym. Określenia tego nie stosujemy przy banknotach w stanie I i I/I-, bowiem banknoty te co do zasady powinny mieć albumową prezencję. Określenie to przyznajemy banknotom, które pomimo wad, a także zabiegów konserwatorskich, nadal na "pierwszy rzut oka" demonstrują nieobiegową prezencję.