Wyśmienity przedstawiciel pierwszego polskiego banknot wydanego przez Dyrekcję Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej.
Jeden z ostatnich XX wiecznych banknotów, który nie doczekał się notowania w stanie bankowym, co dobitnie świadczy o rzadkości prezentowanego banknotu w ładnych stanach zachowania. Egzemplarz ceniony w każdym stanie zachowania, zaś już od stanu trzeciego stanowiący znaczące wyzwanie dla kolekcjonerów.
Oferowany egzemplarz o niebywałej, wręcz albumowej prezencji i pełnej drukarskiej świeżości. Złamany w pionie, lżej gięty na marginesach, ale bez jakichkolwiek wytarć farby drukarskiej na liniach złamań. Egzemplarz bez zmian foxingowych, które często spotykamy przy tej emisji.
Banknot z pięknie zachowanym odwzorowaniem barw druku i doskonale widoczną "zygzakowatą" faktura papieru na całej powierzchni. Papier czysty, bez rażących przebarwień oraz przybrudzeń.
Egzemplarz, który jakością i świeżością jest według nas jednym z najładniejszych jaki był oferowany na aukcjach w Polsce, zdecydowanie porównywalny do egzemplarza z naszej XIII Aukcji Premium. Docenią go przede wszystkim zaawansowani kolekcjonerzy z dużym opatrzeniem i doświadczeniem, którzy dostrzegą wyjątkową prezencję oraz świeżość oferowanego banknotu.
Banknot w slabie PMG z oceną PMG 40, która pod względem technicznym jest wysoką oceną dla oferowanego banknotu, bowiem jest to ocena powyżej granicy stanu VF 35 (Very Fine). Niemniej nie można ulec wrażeniu, że ocena od PMG zupełnie nie oddaje urody oferowanego banknotu. Pozostaje liczyć, że świadomi i doświadczeni kolekcjonerzy wnikliwie zapoznają się ze stanem banknotu i docenią jego jakość na tle dostępnych egzemplarzy, bowiem tak zachowany egzemplarz będzie powodem do dumy dla każdego kolekcjonera polskich banknotów!
W sierpniu 1915 roku na części terytorium Imperium Rosyjskiego okupowanego przez armię niemiecką utworzono Generał Gubernatorstwo Warszawskie. 5 listopada 1916 roku generał-gubernatorzy obu stref okupacyjnych wydali Akt 5 listopada. Na mocy rozporządzenia z 9 grudnia 1916 roku niemieckie władze okupacyjne utworzyły instytucje emisyjną – Polską Krajową Kasę Pożyczkową, której otwarcie nastąpiło 26 kwietnia 1917 roku.
PKKP była emitentem marki polskiej dzielonej na sto fenigów, której kurs został zrównany z marką niemiecką. Do obiegu wprowadzono żelazne monety fenigowe oraz papierowe marki polskie. Odrodzona w 1918 roku Rzeczpospolita Polska początkowo nie dysponowała nawet namiastką własnego skarbu, dlatego uznano markę polską jako walutę.
Odrodzone państwo polskie przejęło i spolonizowało PKKP. Odziedziczone po Generał Gubernatorstwie Warszawskim zapasy drukowanych w Berlinie marek polskich zostały w całości wpuszczone do obiegu.
Marki polskie zostały wprowadzone do obiegu 26 kwietnia 1917 roku z gwarancją ich spłaty do wysokości miliarda marek niemieckich. Niemcy przygotowali dwie emisje pieniędzy papierowych. Pierwsza, zwana potocznie przez kolekcjonerów „jenerał”, składała się z sześciu nominałów, które miały błędy składniowe. Dlatego przygotowano drugą emisję z poprawionymi napisami i dodano trzy nominały: 5, 10 i 1000 marek polskich. Banknoty te nazywane przez kolekcjonerów „generał”, zostały wprowadzone do obiegu pomiędzy lipcem a listopadem 1917 roku, z wyjątkiem najwyższego nominału który trafił na rynek w styczniu 1918 roku.
