[I WOJNA światowa - ppor. Józef Seruga z oddziałem telegraficznym - fotografia sytuacyjna]. [1915/1916]...

[I WOJNA światowa - ppor. Józef Seruga z oddziałem telegraficznym - fotografia sytuacyjna]. [1915/1916]. Fotografia pocztówkowa form. 9x14 cm, nieznanego autorstwa.
Fotografia pozowana żołnierzy oddziału telegraficznego z ppor. Serugą w centrum pierwszego rzędu. Na odwrocie napisy identyfikujące ołówkiem: "x Józef Seruga podpor 1915/16 w czasie wojny z swym oddziałem telegraf". Miejscowe zaplamienia. Rzadkie.
J. Seruga (ur. 9 stycznia 1886 w Łapczycy, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – doktor historii, archiwista, bibliotekarz, podpułkownik łączności Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej. Urodził się w Łapczycy, w ówczesnym powiecie bocheńskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w chłopskiej rodzinie Piotra i Marii z Chlebków. W Łapczycy ukończył szkołę powszechną, następnie w 1906 Państwowe Gimnazjum w Bochni, gdzie zdał maturę. W tym czasie włączył się i organizował działalność niepodległościową i podziemną (ukrywał uciekinierów z zaboru rosyjskiego, utworzył tajne biuro paszportów). W 1906 podjął studia na Wydziale Inżynierii Szkoły Politechnicznej we Lwowie, których nie ukończył. Przez rok przebywał w USA, gdzie pracował jako robotnik. W 1912 ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na studiach działał w Związku Młodzieży Polskiej „Zet” (1906–1909), w organizacji „Zarzewie” i w Drużynach Strzeleckich (1909–1914). W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1916 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był Pułk Telegraficzny. W latach 1916–1918 pracował jako referent do spraw archiwalnych oraz konserwator zabytków archiwalnych przy Generalnym Gubernatorstwie Lubelskim. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był dowódcą kompanii telegraficznej nr 2 w Zegrzu. 9 września 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w Korpusie Wojsk Łączności, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Oddziale III Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 1 Batalionie Zapasowym Telegraficznym. W 1924 pełnił służbę w Centralnych Zakładach Wojsk Łączności w Warszawie na stanowisku II zastępcy kierownika zakładów. W styczniu 1925 został przydzielony z do macierzystego 2 Pułku Łączności w Jarosławiu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. 3 maja 1926 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów łączności[7]. W czerwcu 1926 został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko szefa łączności. W 1928 roku był szefem 5 Okręgowego Szefostwa Łączności w Krakowie, pozostając oficerem nadetatowym 2 płącz. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V. Z dniem 31 sierpnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku. Pracował w Centralnym Archiwum Wojskowym. W 1931 został kustoszem zbiorów bibliotecznych i muzealnych Branickich i Tarnowskich na zamku w Suchej. Specjalizował się w historii książki polskiej w epoce renesansu, badał dzieje polskiej wojskowości. Wraz z Zygmuntem Hendelem opublikował studium o charakterze architektoniczno-historycznym Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Łapczycy (1919). Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej został ranny w trakcie bombardowania Lwowa, a po agresji ZSRR na Polskę aresztowany przez Sowietów[12]. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Na wiosnę 1940 został zabrany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu. Grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie (kwatera E-XV-wsch.-5) (Wikipedia).