Drzeworyt, 10,5 x 16,5 cm w świetle passe – partout, sygn. na płycie p.d.”Alfred Shouppe”
Alfred Zenon Wiktor Schouppé (ur. 23 grudnia 1812 w Grabownicy Starzeńskiej, zm. 15 kwietnia 1899 w Krynicy[1]) – polski malarz, autor pejzaży tatrzańskich.Był uczniem Jana Nepomucena Głowackiego w Krakowie i Józefa Richtera w Warszawie. W 1837 dzięki rządowemu stypendium wyjechał na studia do Akademii św. Łukasza w Rzymie, gdzie kształcił się pod okiem Tommasa Mindardiego. Powrócił do Warszawy w 1840. Odbył wiele podróży zagranicznych, po przejściu na emeryturę w 1897 opuścił Warszawę. Prawie co roku bywał w Tatrach. Jego tatrzańskie krajobrazy cechuje poetyczność i idealizm. Malował również obrazy religijne oraz zajmował się ilustratorstwem we współpracy z Juliuszem Kossakiem.Jeden z założycieli Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.Zajmował się głównie pejzażem, choć początkowo malował także obrazy religijne. Jako jeden z pierwszych malował pejzaże tatrzańskie. Współpracował z Juliuszem Kossakiem przy wykonywaniu ilustracji.
