Litografia barwna, 26 x 21 cm (arkusz), sygn.. na płycie p.d. „HB”
Henryk Barwiński, właśc. Henryk Teodor Hertz, ps. Kirkor, Zwidlicz (ur. 23 kwietnia 1877 w Warszawie, zm. 8 grudnia 1970 tamże) – polski aktor, reżyser, rysownik.
W 1904 otrzymał powołanie do wojska na front rosyjsko-japoński, aby tego uniknąć przeniósł się do Krakowa i tam kontynuował grę aktorską. Od 1906 równolegle studiował rzeźbiarstwo na Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Konstantego Laszczki. W 1913 został członkiem zarządu Związku Artystów i Artystek Teatrów Polskich w Galicji.
4 sierpnia 1914 we Lwowie zgłosił się na ochotnika do Legionów Polskich, przydzielono go do 1 pułku piechoty I Brygady, początkowo w 2 kompanii II baonu, a następnie w 4 kompanii III baonu. Awansował na podporucznika i otrzymał funkcję adiutanta III baonu. Zorganizował teatr legionowy, zaprojektował medal uświetniający imieniny Józefa Piłsudskiego w 1917. Odmówił złożenia przysięgi na wierność cesarzowi i jesienią 1917 powrócił do Lwowa, gdzie wstąpił go zespołu tamtejszego Teatru Miejskiego.W 1920 walczył w obronie Lwowa, do rezerwy przeszedł w stopniu kapitana. Za bohaterski udział w walkach dwukrotnie otrzymał Krzyż Walecznych.
Stefan Felsztyński (ur. 3 maja 1888 w Zagórzu, zm. 30
czerwca 1966 w Londynie) – major kawalerii Wojska Polskiego, artysta malarz.
Od 1908 do 1912 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Józefa
Mehoffera, jego wykładowcami byli również Stanisław Dębicki i Teodor
Axentowicz. Jako członek Polowych Drużyn Sokolich zaciągnął się w 1914 do
Legionów Polskich. Zaprojektował pierwszy wzór munduru noszonego przez 1
Brygadę tzw. „Beliniaków”. W październiku 1916 wygrał zorganizowany w
Baranowiczach konkurs hippiczny o „Puchar Wschodu”. Po odzyskaniu przez Polskę
niepodległości wziął udział w wojnie z bolszewikami.
Był członkiem Cechu Artystów Jednoróg. 3 lutego 1923 ożenił się z Julianną Anną zwaną Hanką (1893–1985) córką Włodzimierza Tetmajera i Anny Mikołajczykówny. Wykonał rysunek maski pośmiertnej swojego teścia.
Przed wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany, brał udział w kampanii wrześniowej na wschodzie kraju, gdzie po wkroczeniu Armii Czerwonej został wzięty do niewoli przez NKWD. Oswobodzony w ramach amnestii przedostał się do organizowanej Armii gen. Wł. Andersa, rozkazem z 15 stycznia 1942 został dowódcą Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej i razem z Armią przeszedł szlak bojowy.
