Karolina Poliakova, Bez tytułu z cyklu Miejskie kolaże, 2020

druk cyfrowy, papier, 70 х 50 cm

Kolaż jako technika plastyczna jest używany przeze mnie jako próba pogłębienia postrzeganej rzeczywistości. Moje wizualne doświadczenie mieszkanki Białorusi obejmuje pola lub malownicze leśne krajobrazy, nad którymi wznoszą się sztuczne góry w postaci wysokich wieżowców ludzkiego istnienia - domów. Podróżowanie po zakątkach świata poza zwykłymi krajobrazami pozwoliło rozwijać mięśnie oka i dostrzegać Ziemię w jej różnych formach, kształtach, rozmiarach i odległościach. Pamięć zachowuje niedoskonałe odbicia uczuć i tego, co widzialne, a podświadomość miesza wszystko razem, przesyłając nam to później w snach. Kolaże to akt tworzenia rzeczywistości z fragmentów przeszłości, propozycja poczucia niepełnej zrozumiałości i niedoskonałości znajomej przestrzeni ze snów ze Wschodniej Europy. Kolaże składają się z autorskich fotografii – zachowanych chwil teraźniejszości, które splecione zostały w nową rzeczywistość, jak we śnie.

Karolina Poliakowa (1992, Lida, Białoruś) to artystka, która używa fotografii, wideo i kolażu jako mediów. Trzy razy zmieniała szkoły i uczelnie, od 2008 roku zajmując się fotografią. W 2013 roku przeniosła się do Mińska, gdzie poprzez samokształcenie i pracę z cyfrową fotografią i wideo znalazła swoje miejsce w dziennikarstwie młodzieżowym, a potem również w branży informacyjnej. Wykonywała reportaże z koncertów punk-rockowych dla kobiet, szukała sowy w Puszczy Białowieskiej i fotografowała muzyków na Białorusi. Karolina zawsze starała się znaleźć sposoby na głębokie oddanie fabuł reportaży, co doprowadziło do możliwości tworzenia animowanych relacji z koncertów i wystaw. Połączenie muzyki i sztuki wizualnej od dzieciństwa fascynowało artystkę, dlatego jej kariera opiera się na tworzeniu teledysków dla białoruskich muzyków: projekty z gwiazdami show-biznesu, takimi jak Sergei Mikhalok - Lyaпіс-98 i Drezden, 2 klipy etno trip-hopowej grupy Shuma, oraz najnowsza praca - nostalgiczne wyobrażenia o życiu i ucieczce z Białorusi na rowerze dla zespołu Разбитое Сердце Пацана. Od 2018 roku tworzyła fotokolaże ze zdjęć ze swojego archiwum, znalazła swój styl poszerzając horyzonty wschodnioeuropejskiego krajobrazu. Brała udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych, w tym prezentując swoje prace na bilbordach Mińska, pokazując miastu, jak je widzi. Od 2020 roku wyjechała w podróż służbową do Kijowa i nie wróciła na Białoruś, kontynuując pracę ze swoim archiwum fotograficznym. Od 2021 roku mieszka w Warszawie, gdzie kontynuowała pracę jako fotoreporterka, uzupełniając i pracując nad swoim archiwum fotograficznym, a także eksperymentując z różnymi materiałami do fotografii i wyrażenia artystycznego. Od końca 2021 roku rozpoczęła działalność swojej marki "Бессмертна" ("Nieśmiertelna"), gdzie fotokolaże i semantyczne obroty znajdują swoje miejsce i odzywają się do ludzi związanych z Białorusią na całym świecie. Oprócz praktyki wizualnej zajęła się również muzyką - Karolina stała się jedną z założycielek chóru kobiecego na emigracji "Spievy", w repertuarze znajdują się białoruskie pieśni przedchrześcijańskie.
Obecnie mieszka w Warszawie i nadal jest głosem swojego pokolenia.