litografia barwna, papier litograficzny o wysokiej gramaturze; 44 x 30
cm (kompozycja), 70 x 50 cm (arkusz);
sygn. na płycie w kompozycji pod kompozycją
ołówkiem "Chagall" oraz
numerowana ołówkiem „135/300”.
Kompozycje Chagalla są proste w formie, ale bogate w treści z głębokimi,
wysyconymi barwami. Kompozycje
Chagalla to malowane opowieści oparte o wielowątkową poetykę artysty. Taką jest
również przedmiotowa praca. Znajdziemy tu jego ukochaną żonę - Bellę Rosenfeld,
jako najważniejszą postać obrazu, miłość do Belli przedstawioną w formie
obejmowania nagiej kobiety ze wzrokiem utkwionym w jej twarzy, narodziny córki
– Idy oraz nieodłączną dla kultury hebrajskiej muzykę towarzyszącą przy
wszelkich ważnych wydarzeniach: świętach, weselach, narodzinach i pogrzebach.
Tutaj występują trzy postacie z instrumentami, w tym tak ważne jak wiolonczela
i flet. Artysta stosował nie tylko symbolikę żydowską, lecz także
chrześcijańską. Tutaj przedstawił pasterza z owieczkami. Marc Chagall kochał cyrk, twierdząc, że cyrkowi artyści
pomagają mu zdobywać nowe horyzonty w pojmowaniu świata. Wizyty na
przedstawieniach cyrkowych były jednym z ulubionych zajęć artysty od pierwszych
lat jego pobytu w Paryżu. Tutaj cyrkowiec na koniu w prawym górnym rogu
kompozycji. Na pierwszym planie, obok ukochanej żony, pojawia się również bardzo charakterystyczny dla artysty obraz zwierzęcia
lojalnego człowiekowi, patrzący na postać muzyka koń – ulubione zwierzę
artysty.
Marc Chagall – malarz, grafik urodzony w Witebsku, żydowskiego pochodzenia. Jeden z czołowych przedstawicieli internacjonalizmu w malarstwie. Połączył fantazję z realizmem, Wschód z Zachodem, żydowski folklor z paryską awangardą a przeszłość z teraźniejszością. „Przywiozłem moje tematy z Rosji, a Paryż skąpał je swoim światłem”. Odnalazł własną estetykę, która nie podporządkowywała się modom. Stał się członkiem paryskiej bohemy, a zarazem pozostawał artystą osobnym.
