[Czyński Jan] Cesarzewicz Konstanty i Joanna Grudzińska czyli Jakobini polscy

[Czyński Jan] Cesarzewicz Konstanty i Joanna Grudzińska czyli Jakobini polscy, Seria Biblioteka Pisarzy Polskich t. 73, nakł. F. A. Brockhaus, Lipsk 1876, s. XII, 274, wymiary 12,5 x 18,5 cm. Oprawa wydawnicza, płócienna ze złoceniami na grzbiecie. Niewielkie otarcia, przybrudzenia oprawy. Niewielkie zaplamienia w środku. Oryginalne wyklejki.

Jakobini polscy, hugoniści (właściwie Zgromadzenie Obywateli Ofiarujących Pomoc i Posługę Magistraturom Narodowym w Celu Dobra Ojczyzny) - nazwa radykalnej grupy zwolenników rewolucyjnych przemian społecznych i ustrojowych w latach 1793-1796, skrzydła Stronnictwa Patriotycznego. Wywodzili się z Kuźnicy Kołłątajowskiej, więc za swego przywódcę uważali Hugona Kołłątaja. Jakobini polscy to pejoratywna nazwa nadana im przez zwolenników konfederacji targowickiej.

Jakobini polscy odegrali znaczną rolę w przygotowaniu i przeprowadzeniu insurekcji warszawskiej podczas powstania kościuszkowskiego (17-18 kwietnia 1794), a także insurekcji wileńskiej. Wzorowali się na jakobinach francuskich. Dążyli do likwidacji monarchii, zniesienia pańszczyzny i poddaństwa chłopów, zrównania stanów, a także ograniczenia przywilejów Kościoła. Przyczynili się do rozruchów w Warszawie 9 maja i 28 czerwca 1794, w wyniku których doszło do samosądów na targowiczanach. Po tych wydarzeniach Tadeusz Kościuszko rozwiązał klub. Reaktywowani pod nazwą Zgromadzenie dla Utrzymania Rewolucji i Aktu Krakowskiego. Po 1798 związani z Towarzystwem Republikanów Polskich i Deputacją Polską. Część z nich zajmowała stanowiska we władzach Księstwa Warszawskiego. Działalność jakobinów na krótko odżyła podczas powstania listopadowego (Towarzystwo Patriotyczne).