Kania Ireneusz, Opowieści Zoharu / O Kabale i Zoharze, Oficyna Literacka, Kraków 1994, s. 80 + 216, wymiary 25,5 x 17 cm. Projekt okładki i opracowanie graficzne Dmitrij Szewionkow-Kismiełow. Okładka twarda, wydawnicza. Niewielkie otarcia okładki.
Kanoniczne księgi wielkich monoteizmów rzadko próbują odpowiadać na pytania o to, czym jest naprawdę Bóg i skąd „się wziął”, jaka jest prawdziwa przyczyna, natura i cel stworzonego świata, czym jest i skąd pochodzi zło itd. „Oficjalne” wyjaśnienia w tych kwestiach dociekliwym umysłom często wydają się niezadowalające, ba, naiwne. Sefer ha-Zohar, czyli „Księga Blasku”, najbardziej chyba znana i popularna księga Kabały (powstała w Hiszpanii w XIII w.), usiłuje odsłonić najgłębsze, ukryte warstwy znaczeń Tory. Jest to niezwykle bogata, barwna i dramatyczna opowieść o wewnętrznym życiu Boga — „biblia” żydowskiej teozofii i mistyki. Ale nie tylko: głębia intuicji, oryginalność spekulacji lingwistycznej i potężna ekspresja poetycka czynią z Zoharu również wielkie dzieło światowej literatury religijnej.
