Szczotka Stanisław, Powstanie chłopskie pod wodzą Kostki Napierskiego, nakł. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1951, s. 173, wymiary 14,5 x 22 cm. Okładka broszurowa, wydawnicza. Nierozcięte składki.
Powstanie chłopskie pod wodzą Kostki-Napierskiego w 1651 – rebelia chłopska w dniach 14–24 czerwca 1651 na Podhalu, pod przywództwem Aleksandra Kostki-Napierskiego oraz Stanisława Łętowskiego i Marcina Radockiego. Na skutek powstania, w obawie przed zajęciem Krakowa, zwiększono garnizon miejski, rozpoczęto też rozbudowę i naprawę fortyfikacji miejskich. Zakazano też zgromadzeń hultajów w Krakowie, a miejsca w których się gromadzili, jak szynki i oberże, tymczasowo zamknięto. Wzmożono też kontrolę nad górnikami i hutnikami, którzy mogli przyłączyć się do chłopskiego spisku. Niebezpieczeństwo wybuchu powstań chłopskich w trakcie wojny istniało też między innymi na Rusi Czerwonej; agitatorów Chmielnickiego szybko jednak pojmano.