Tetmajer Włodzimierz, Racławice. Powieść chłopska. [Wierszem]

Tetmajer Włodzimierz, Racławice. Powieść chłopska. [Wierszem]. Ksiąg sześć., nakł. J. Czerneckiego w Wieliczce, Kraków 1916, s. 92, wymiary 13 x 20 cm. Reprodukcja obrazu autora „Wymarsz ze wsi” po karcie tytułowej. Okładka miękka, wydawnicza, przybrudzona, z przetarciami.

Był autorem wielu cennych obrazów o tematyce ludowej. Jednym z czołowych przedstawicieli „Młodej Polski”. Wydał też kilka tomików poezji. Na szczególną uwagę zasługuje napisana przez Włodzimierza Tetmajera „powieść chłopska” pt. Racławice opublikowana w 1916 r., która miała stanowić replikę „szlacheckiego” Pana Tadeusza. Dokonał także szeregu przekładów z literatury starożytnej.

Jego twórczość pozostała pod wpływem modnego w drugiej połowie XIX wieku nurtu artystycznego – chłopomanii. Sensacją w życiu artystycznym ówczesnej Galicji stało się małżeństwo Włodzimierza Tetmajera z Anną Mikołajczykówną, córką chłopa z Bronowic.

Małżeństwo artysty z wiejską dziewczyną uważano za mezalians. Za Tetmajerem poszli jednak inni twórcy, nie przejmując się tym, że wytykano ich palcem, okładano towarzyską anatemą. Poeta Lucjan Rydel, który był częstym gościem u Tetmajera w Bronowicach, za żonę wybrał siostrę Anny Tetmajerowej, Jadwigę Mikołajczykównę. Włodzimierz Tetmajer stał się pierwowzorem postaci gospodarza w Weselu Stanisława Wyspiańskiego. Poeta przeżył na wsi 33 lata. W Bronowicach wybudował swój dom, tu założył gospodarstwo, tu wychował swoje dzieci. Włączył się w życie codzienne wiejskiej społeczności.