Warszawski Józef ks., Mickiewicz uczniem Sarbiewskiego, wyd. Typis Pontificiae Universitatis Gregorianae, Rzym 1964, nakład 2003 egz., s. 527, wymiary 17,5 x 24,5 cm. 49 ilustr. w tym 1 tabl. barwna – portret Sarbiewskiego. Okładka miękka z lekko naderwaną obwolutą.
„Na podstawie długich poszukiwań i mozolnych studiów autor – filozof i psycholog – zdołał ustalić właściwe źródło , z którego Mickiewicz zaczerpnął ducha swej poezji oraz zasady swej epicznej twórczości. Żadna z dotychczasowych prac odkrywczych nie może się równać z tym dziełem, które na dalsze sto lat wytycza drogi dla studiów nad Mickiewiczem. Dzieło to stanowi właściwy klucz do zrozumienia mickiewiczowskiej szkoły poetyckiej. Każdy miłośnik literatury polskiej czytać je będzie z pasją odkrywcy. Każdy studiujący zagadnienie Mickiewicza zgłębiać je będzie z coraz to rosnącym zadowoleniem. Znaleziono nareszcie właściwą i podstawową interpretację wileńskiej twórczości Mickiewicza i wyrastających z niej najwspanialszych utworów poety: Pana Tadeusza i Dziadów drezdeńskich. Dzieło to znaleźć się będzie musiało w ręku każdego mickiewiczologa, każdego historyka literatury polskiej, wśród podręczników każdego uniwersytetu, w każdej większej bibliotece.” (Z zapowiedzi wyd. Tern Rybitwa)