WITWICKI Stefan
POEZIJE BIBLIJNE, PIOSNKI SIELSKIE I WIERSZE RÓŹNE
Paryż 1836, w Księgarni Polskiej, Wydanie A.Jełowickiego i Spółki, str.376, 8 nlb., liczne finaliki wieńczące utwory- drzeworyty; format 10,5x17cm
TWARDA OPRAWA PEŁNA SKÓRA WSPÓŁCZESNA OZDOBNA, NA LICACH PODWÓJNA OZDOBNA BORDIURA O CHARAKTERZE ROŚLINNYM ZWIEŃCZONA W NAROŻNIKACH ZŁOCONYM KWIECIEM, W ZWIERCIADLE OKŁADEK MISTERNIE TŁOCZONY I ZŁOCONY OZDOBNIK O CHARAKTERZE ROŚLINNYM, GRZBIET Z PODZIAŁEM NA POLA, WYPUKŁYMI ZWIĘZAMI I BOGATYMI ZŁOCENIAMI, WYKLEJKI Z RĘCZNIE WYKONANEGO PAPIERU MARMORYZOWANEGO, OBCIĘCIA KART BARWIONE TYM SAMYM WZOREM, WNĘTRZA OKŁADEK WYKOŃCZONE ZŁOTĄ ROLKĄ. OPRAWA NAWIĄZUJĄCA STYLISTYKĄ DO ZBYTKOWNYCH OPRAW Z EPOKI!
Stefan Witwicki (ur. 13 września 1801 roku w Janowie na Podolu, zm. 15 kwietnia 1847 roku w Rzymie) – polski poeta romantyczny, publicysta, autor słów do popularnej piosenki biesiadnej Pije Kuba do Jakuba.
"Pod tym tytułem, nowa xięga spośród Emigracji wzbogaciła literaturę narodową. Poezje biblijne i piosnki sielskie były w częśći wydane w kraju...
Do poezij biblijnych dawniej drukowanych, w nowem wydaniu, między innemi przybyły Threny natchnione obecnem położeniem...
Fryderyk Chopin nasz artysta najbardziej narodowy, tak tę piosnkę jak kilka innych Witwickiego, i niektóre z Pieśni Janusza przystroił, przelał w cudowną muzykę swoją. Szczęśliwe połączenie poezji muzyki z poezją pisarza, obie te poezje tłumaczy, podnosi je, i tworzy nowy, urok najwyższej poezji urok unoszący po za świat samego języka saméj muzyki. Tego uroku opisać nie podobna, ale kto go chce pojąć, niech prosi Chopina aby mu jaką piosnkę razem przeczytał i zagrał. My zaś cośmy Chopina słyszeli, prosiemy go aby pozbierał brylanty swojej polskiej muzyki które tu i ówdzie porozrzucał, aby do tych brylantów nowych jeszcze natoczył pereł i nim czas mu pozwoli zebrać te wszystkieskarby wjaką operę narodowę, niech z nich uplecie wieniec dla naszej poezji."
Źródło: Rocznik Emigracji Polskiej: Pismo polityce i literaturze narodowej, Paryż 1836, w Księgarni Polskiej, Wydanie A.Jełowickiego i Spółki.
"Jego twórczość poetycka — dawno nie publikowana w osobnych edycjach — uległa niemal całkowitemu zapomnieniu, obecna dziś jest — w drobnym swym ułamku — jedynie w paru antologiach. Mato kto też pamięta, że właśnie Witwicki jest autorem tekstów, które posłużyły jako słowa do niektórych dobrze znanych pieśni Chopina, Moniuszki i innych kompozytorów i że według pomysłu poety Mickiewicz (długoletni jego przyjaciel) stworzył w Panu Tadeuszu opis Matecznika i opis początku polowania. W cień odeszła również twórczość publicystyczna Witwickiego, zebrana w książce Wieczory pielgrzyma (1833—42), króra swego czasu zyskała wielką poczytność i do roku 1885 miała aż pięć wydań. Od tegoż roku nie ukazały się też Listy z zagranicy. Zbiór pism pomniejszych nie byl wznawiany od roku 1878, rzadkością są egzemplarze modlitewnika Ołtarzyk polski mniejszy, który od czasu pierwodruku (1836) do roku 1880 miał wydań jedenaście. Nad przychylnymi sądami o poezji Witwickiego — a było ich w jego epoce niemało, choć może nie dość głośnych — wzięły górę nie mniej liczne, ale na pewno dobitniej formułowane negatywne o niej opinie współczesnych mu krytyków. One to, niestety, utrwaliły się w świadomości powszechnej i zaciążyły niekorzystnie na recepcji poety wśród potomnych. Przyklejono autorowi Piosnek sielskich niesprawiedliwą etykietkę naśladowcy, którą później niektórzy zastąpili równie krzywdzącym mianem epigona. W rożnych kręgach zgłaszano do Witwickiego różne pretensje, wokół jego poezji narosło wiele nieporozumień i wiele mylnych, uporczywie niekiedy utrzymujących się ocen i interpretacji...."
Źródło: Ze wstępu: "Pioski sielskie, poezje biblijne i wiersze róźne", Instytut Wydawniczy PAX 1986, wybór, układ i opracowanie tekstu Wojciech Jerzy Podgórski.
Rzadkie paryskie wydanie! Zaiwera piewodruki utworów!
Stan BDB/ zażółcenia początkowych k., bardzo nieliczne rdzawe plamki [foxing], PIĘKNY EGZEMPLARZ W LUKSUSOWEJ OPRAWIE
