Aleksy Nowakiwski, STAW W PARKU BOTANICZNYM WE LWOWIE

90,5 x 94,0cm - olej, płótno dublowane sygn. p.d. (cyrylicą): O. Nowakiwskij

Na blejtramie (stempel): 86.

 

Pochodzenie:

Oferowany obraz został nabyty bezpośrednio u artysty na początku lat 20. XX w. przez Franciszka Groëra (1887 -1965), światowej sławy pediatrę, profesora Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, później dyrektora Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie. Groër był wybitnym kolekcjonerem i znawcą dzieł sztuki. Posiadał znaczną kolekcję rzemiosła artystycznego i malarstwa polskiego oraz kilkanaście obrazów Nowakiwskiego, którego twórczości był miłośnikiem. Obecny właściciel obrazu nabył go w latach 90. XX w. od Marii Groër (1920-2009), córki profesora.

Aleksy Nowakiwski (Oleksa Nowakiwskij) – malarz ukraiński; naukę malarstwa rozpoczął w Odessie, gdzie w latach 1888-1892 uczył się pod kierunkiem F.F. Klimenki. Następnie, dzięki mecenatowi rodziny Brzozowskich z Popieluch (majątek w woj. bracławskim), podjął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Tu kształcił się pod kierunkiem J. Unierzyskiego, L. Wyczółkowskiego, J. Fałata i T. Axentowicza. Związany był także z pracownią malarstwa pejzażowego Jana Stanisławskiego (w 1907 wziął udział w wystawie jego uczniów). Studia ukończył w 1904. W latach 1900-1913 mieszkał w Mogile pod Krakowem skąd wyjeżdżał na plenery w poznańskie i Karpaty. W 1913 przeniósł się do Lwowa, zaproszony przez ks. metropolitę Andrzeja Szeptyckiego, który odtąd był jego mecenasem. Zamieszkał w dawnym domu Jana Styki (obecnie Muzeum O.Nowakiwskiego). W 1923 otworzył w swej pracowni szkołę malarską; corocznie wyjeżdżał z uczniami na plenery w Karpaty, a w 1932 był z nimi we Włoszech. Wiele wystawiał – tak wspólnie z różnymi stowarzyszeniami artystów ukraińskiej, jak i polskich, m.in. w 1911 z grupą „Zero”, w 1912 z Tow. Artystów Polskich „Sztuka”, wielokrotnie w TPSP w Krakowie i TZSP w Warszawie, gdzie w 1932 odbyła się indywidualna wystawa jego prac. W okresie „krakowskim” tworzył głównie pejzaże o żywej kolorystyce i wyrazistej fakturze malarskiej. Po 1913, już we Lwowie malował także portrety, sceny rodzajowe z życia Hucułów, wizerunki bohaterów legend ukraińskich, martwe natury, kwiaty, kompozycje alegoryczne i religijne.