Apoloniusz Kędzierski, ŁOWICZANKA, 1913

33,0 x 31,5cm - akwarela, gwasz, ołówek, papier nakl. na tekturę sygn. p.d.: A. Kędzierski | 1913 | Krężce

 

Znamienne dla malarzy młodopolskich zainteresowanie folklorem jest mocno obecne w twórczości Kędzierskiego, biegłego akwarelisty, którego szczególna wrażliwość na światło i kolor ukształtowała się pod wpływem wystawy impresjonistów, którą młody artysta obejrzał w Monachium w roku 1888. Częstym tematem jego akwarel są portrety wiejskich dziewcząt, w tym Łowiczanek, odzianych w barwne stroje.

Apoloniusz Kędzierski (Suchedniów 1861 - Warszawa 1939)- malarz, akwarelista, rysownik, ilustrator i dekorator - był jednym z najpopularniejszych artystów warszawskich. Uczeń Józefa Brandta w Orońsku, Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego w warszawskiej Klasie Rysunkowej, w latach 1886-1889 kształcił się jeszcze w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Nikolausa Gysisa. Po studiach stale zamieszkał w Warszawie, skąd często wyjeżdżał na plenery malarskie. W 1902 podróżował do Belgii, Francji, Włoch, Wiednia i Budapesztu. Był członkiem Tow. Artystów Polskich „Sztuka“. Malował pejzaże i obrazy rodzajowe, martwe natury i „główki“ dziewczęce. Jego malarstwo podlegało przemianom stylistycznym - od realizmu po secesję. Z upodobaniem zajmował się ilustratorstwem, wykonując m.in. ilustracje do Chłopów Reymonta (wyd. Geberthnera i Wolfa w 1928). Współpracował także z wieloma czasopismami warszawskimi. Projektował meble i ceramikę, wykonywał polichromie kościelne. Duży zespół dzieł artysty spłonął w jego pracowni w pierwszych dniach powstania warszawskiego.