August Wolf, Weinheim 1842 - 1915 Wenecja, Gwałt na św. Cecylii

August Wolf
Weinheim 1842 - 1915 Wenecja
Wniebowzięcie św. Cecylii
Wysokiej jakości powtórzenie obrazu Rafaela o tym samym tytule
Olej na płótnie, podklejony
238 x 150 cm, z ramą 275 x 185 cm
Sygnowany w lewym dolnym rogu
Por. Pinacoteca Nazionale di Bologna, nr inw. 577

Obraz przedstawia rodzaj Sacra Conversazione, który sugeruje spotkanie lub rozmowę między kilkoma świętymi. W centrum znajduje się święta Cecylia z przenośnymi organami piszczałkowymi, patrząca w górę, gdzie pokrywa chmur otworzyła się, ukazując chór aniołów. Jest otoczona przez kilku świętych, takich jak św. Paweł po lewej stronie z mieczem jako atrybutem, Jan Ewangelista z orłem za nią, biskup Augustyn z Hippony w tle po prawej stronie i Maria Magdalena ze słoikiem maści przed nią. Na pierwszym planie na ziemi rozrzucone są różne instrumenty muzyczne.

Oryginalna wersja tego obrazu została stworzona przez Rafaela da Urbino (Urbino 1483 - 1520 Rzym) około 1514 roku i znajduje się obecnie w Pinacoteca Nazionale di Bologna (nr inw. 577). Został zamówiony przez Elenę Buglioli dall'Olio do rodzinnej kaplicy w kościele San Giovanni in Monte Uliveto w Bolonii. Przedstawienie to było wielokrotnie reprodukowane, na przykład przez Marcantonio Raimondiego (nr inw. MET 17.3.573) lub Giulio Bonasone (nr inw. MET 1983.1023).

August Wolf stworzył to wysokiej jakości powtórzenie obrazu Rafaela. Wolf ukończył Norymberską Szkołę Sztuki i poznał kolekcjonera Adolfa Friedricha Grafa von Schacka w Monachium, dla którego w latach 1870-1881 wykonał pełnowymiarowe reprodukcje najważniejszych dzieł z weneckich kościołów. Później produkował je także dla innych klientów, umiejętnie naśladując wenecki styl Cinquecento, a także tworząc własne dzieła. Ponad 40 obrazów Wolfa znajduje się obecnie w Kolekcji Schacka w Neue Pinakothek w Monachium. Interesujące w tym obrazie jest to, że Wolf dokładnie przejmuje kompozycję florenckiego malarza Rafaela, ale zmienia ją w stylu XVI-wiecznego malarstwa weneckiego. Widać to w ostrzejszych konturach, mocniejszym cieniowaniu i kolorystyce. Rezultatem jest ekscytujące połączenie "disegno" (po włosku rysunek) i "colorito" (po włosku barwność): artystyczna idea, centralna dla florenckiego ideału artystycznego, oraz intensywne wykorzystanie koloru, zasadniczego elementu weneckiej koncepcji sztuki.