Henryk WEYSSENHOFF (1858-1922), Orzeł (1920)
olej, płótno
100 x 125 cm
sygn. i dat. p.d.: Henryk Weyssenhoff 1920
Krosno: nalepka TPSP we Lwowie
Obiekt z ekspertyzą mgr Katarzyny Łomnickiej
Ubytki w warstwie malarskiej
Malarz; syn powstańca styczniowego, dzieciństwo spędził wraz z rodziną w Kongurze na Uralu. Od 1874 r. uczył się u W. Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej, w latach 1880 - 1885 kształcił się w Akademii petersburskiej, a w 1889 r. wyjechał do Monachium, gdzie korzystał z rad i wskazówek A. Wierusza Kowalskiego. W latach 11903 - 1904 przebywał w Paryżu, po czym zamieszkał w rodzinnym majątku w Russakowiczach na Białorusi. W czasie I wojny światowej, zmuszony opuścić majątek, przeniósł się do Warszawy. Był przede wszystkim pejzażystą, twórcą realistycznych w formie, nastrojowych pejzaży. Zapalony myśliwy, wielokrotnie bohaterami swoich kompozycji czynił leśne zwierzęta lub ptactwo. Obrazy Weyssenhoffa cieszyły się uznaniem krytyki i publiczności, odznaczane medalami na wystawach (srebrny medal na wystawie w Paryżu w 1900 r.). Artysta był również ilustratorem książek - wykonał m.in. cykl rysunków do powieści swego kuzyna Józefa Weyssenhoffa Soból i pann
