Jerzy Krawczyk (1921 Łódź - 1969 Łódź), Żydzi w miasteczku

Pochodzenie
DESA Unicum, Warszawa, czerwiec 2017
kolekcja prywatna, Polska

Biogram
Był jedną z najciekawszych indywidualności w łódzkim środowisku artystycznym i najbardziej cenionym reprezentantem GRUPY (MALARZY) REALISTÓW. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Tworzył w duchu postimpresjonizmu, pojawiło się również kilka prac propagandowych, utrzymanych w konwencji tradycyjnego realizmu. W latach 1955-1958 uległ urokowi dawnej Łodzi i namalował szereg lirycznych pejzaży, przedstawiających fragmenty miasta. Powstała również grupa prac ukazująca autoironiczny stosunek artysty do samego siebie, co objawiło się w serii metaforycznych autoportretów. Artysta zdobył złoty medal na Światowym FESTIWALU MŁODZIEŻY I STUDENTÓW w roku 1959 w Wiedniu. Wielki sukces odniósł na BIENNALE SZTUKI W SAO PAULO w 1967 roku. Studiował w łódzkiej Szkole Rysunku i Malarstwa S. Andrzejewskiego. W 1938 roku otrzymał stypendium Zarządu Miejskiego w Łodzi, dzięki któremu wyjechał do Wiednia aby tam kontynuować naukę. W okresie okupacji przebywał w niewoli w Dortmundzie. W 1945 zadebiutował na pierwszej wystawie okręgowej w Ośrodku Propagandy Sztuki i został przyjęty do Związku Plastyków. Podjął studia w pracowni Leona Ormezowskiego w PWSSP, które jednak wkrótce przerwał. W 1947 rozpoczął pracę jako rysownik w Zakładzie Anatomii Prawidłowej Akademii Medycznej w Łodzi, gdzie zatrudniony był do końca życia. Wiele wystawiał, prezentując swoje obrazy na licznych wystawach zbiorowych jak i indywidualnych w kraju i zagranicą. Od 1962 brał udział w ogólnopolskich wystawach malarzy realistów w warszawskiej Zachęcie. W 1967 reprezentował Polskę na Międzynarodowym Biennale Sztuki w Sao Paulo. Krawczyk uważany jest za czołowego przedstawiciela tak zwanej łódzkiej szkoły realizmu. Malował programowo antyestetyczne, ironiczne kompozycje o wyraźnej dominancie elementów literacko-anegdotycznych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku, Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu, Muzeach Okręgowych w Bydgoszczy, Chełmie, Rzeszowie i Toruniu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Historii Miasta Łodzi i innych oraz w wielu kolekcjach prywatnych. Kształcił się w łódzkiej Szkole Rysunku i Malarstwa Szczepana Andrzejewskiego, następnie w Akademii wiedeńskiej. Okres okupacji spędził w niewoli w Dortmundzie. Po wojnie osiadł w Łodzi. Brał udział w wystawach plastyki polskiej w kraju i za granicą.