Wymiary: 75 x 135 cm
sygnowany p.d.: 'Józef Brandt'
historyczne tytuły: Powrót po wzięciu Strygonij, Powrót wojsk polskich spod Wiednia, Powrót wojsk polskich z wyprawy wiedeńskiej, Powrót z Wiednia po wzięciu Strygonii, Rückkehr polnischer Truppen über die Karpathen nach der Schlacht bei Wien im Jahre 1683
Stan zachowania
ekspertyza Zofii Katarzyny Posiadały z dn. 2 marca 2015 roku
Pochodzenie
kolekcja Leona Epsteina (1834-1903), warszawskiego przemysłowca (zakup z TZSP 1865?)
kolekcja prywatna, Kraków (przed 1939)
kolekcja prywatna, Meksyk
kolekcja prywatna, Polska
DESA Unicum, październik 2020
kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany
Józef Brandt 1841-1915, Muzeum Narodowe w Warszawie, 22 czerwca – 30 września 2018, Muzeum Narodowe w Poznaniu, 28 października 2018 – 6 stycznia 2019
Salon Gracjana Ungra, Warszawa, 1882
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, 1865
Kunstverein, Monachium, 1865
Literatura
Józef Brandt 1841-1915, redakcja naukowa Ewa Micke-Broniarek, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2018, nr kat. I.16
Irena Olchowska-Schmidt, Pochody i powroty motyw drogi na obrazach Józefa Brandta, w: Malarze polscy w Monachium. Materiały z sesji naukowej, red. Zbigniew Fałtynowicz, Eliza Ptaszyńska, Suwałki 2007, s. 144
Jerzy Malinowski, Malarstwo polskie XIX wieku, Warszawa 2003, s. 181, 183
Irena Olchowska-Schmidt, Józef Brandt, Kraków 1996, s. 21
Jerzy Malinowski, Imitacje świata, Kraków 1987, s. 123
Janina Wiercińska, Katalog prac wystawionych Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1860-1914, Wrocław-Warszawa-Kraków 1969, s. 32
Bogdan Zakrzewski, Sienkiewicz i Brandt, maszynopis, praca doktorska, 1947, Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu, sygnatura 999771, s. 61, 112
Michał Synoradzki, Z Warszawy, „Biesiada Literacka" 1915, nr 27, s. 2
Henryk Piątkowski, Józef Brandt, „Tygodnik Ilustrowany" 1915, nr 25, s. 393
Henryk Piątkowski, Józef Brandt, „Wędrowiec" 1905, nr 40, s. 758
S., Józef Brandt, „Wędrowiec" 1899, nr 50, s. 985
Wojciech Gerson, Wystawa Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Obrazy Józefa Brandta, „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne" 1887, nr 178, s. 113
„Biesiada Literacka" 1883, nr 403, s. 184-185 (il.)
Wanda Marrené (M.), Przegląd sztuk pięknych, „Tygodnik Ilustrowany" 1882, nr 317, s. 38
A. Pług (Antoni Pietkiewicz), Józef Brandt, „Kłosy" 1879, nr 723, s. 295
Józef Brandt, „Kurier Codzienny" 1879, nr 76, s. 1
Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie, Warszawa 1874, s. 66
A. (Aleksander Lesser), Z dziedziny malarstwa i rzeźby, „Kłosy" 1868, nr 145, s. 209
A. (Aleksander Lesser), Z dziedziny malarstwa i rzeźby, „Kłosy" 1868, nr 166, s. 113
L. J. (Ludwik Jenike), Brandt i Gryglewski, „Tygodnik Ilustrowany" 1868, nr 33, s. 81
J. K. T. (Jan Kanty Turski), Przegląd artystyczny, „Kłosy" 1866, nr 65, s. 147
Jan Kanty Turski, Wystawa obrazów. Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskim, „Kłosy" 1865, nr 17, s. 199
Münchner Kunstbericht, „Morgenblatt zur Bayerische Zeitung" 1864, nr 147&148, s. 498
Ludwik Buszard, Kronika sztuk pięknych. Malarstwo. Rzeźba, „Tygodnik Ilustrowany" 1865, nr 318, s. 179
ARCHIWALIA:
Archiwum rodziny Pruszaków, Spis obrazów Józefa Brandta (namalowanych do 1908), rękopis, poz. 10
Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, Dział Sztuki, nr inw. Dspl. 16 (fotografia obrazu ze zbiorów artysty)
Muzeum Narodowe w Warszawie, Zbiory Ikonograficzne i Fotograficzne, nr inw. DI 60011 MNW (fot. obrazu opublikowana przez Wojciecha Piechowskiego w 1882, ze zbiorów Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych)
Biogram
Po ukończeniu Instytutu Szlacheckiego w 1858 wyjechał na studia inżynierskie do paryskiej École des Ponts et Chaussess, ale za namową Juliusza Kossaka poświęcił się studiom malarskim. Przez pewien czas uczył się w pracowni Leona Cognieta, a także korzystał z porad Juliusza Kossaka i Henryka Rodakowskiego. W 1862 wyjechał do Monachium, gdzie rozpoczął naukę w pracowni F. Adama oraz T. Horschelta, a od 17. 02. 1863 studiował w Akademii Monachijskiej, głównie pod kierunkiem K. von. Piloty’ego. W 1869 otrzymał medal 1 klasy na międzynarodowej wystawie w Glaspalast, a od 1878 był honorowym profesorem Akademii. Na stałe osiadł w Monachium, gdzie w 1866 założył pracownię, która skupiała wszystkich przebywających w tym mieście polskich artystów. Od około 1875 prowadził rodzaj nieurzędowej prywatnej szkoły dla młodych malarzy, głównie Polaków. Monachium opuszczał jedynie w miesiącach letnich, które spędzał w swoim majątku Orońsk pod Radomiem oraz podróżując po Podolu, Wołyniu, Ukrainie i europejskiej części Turcji. Był czynnym działaczem Münchener Kunstverein - w latach 1864 - 1913 był członkiem zwyczajnym tego stowarzyszenia, a w roku 1874 i 1875 był członkiem zarządu. Zdobył ogromne powodzenie wśród publiczności oraz wiele najwyższych odznaczeń i tytułów - w 1891 otrzymał wielki złoty medal na międzynarodowej wystawie w Berlinie, od 1875 był członkiem berlińskiej Akademii Sztuki, od 1878 honorowym profesorem Akademii Bawarskiej, a od 1900 członkiem honorowym Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. Był przede wszystkim malarzem batalistą. Scenerią przedstawianych przez artystę wydarzeń były najczęściej wschodnie kresy siedemnastowiecznej Rzeczpospolitej, w epoce wojen kozackich i najazdów tatarskich. Główne motywy obrazów artysty to kozacy, Tatarzy, lisowczycy, rycerstwo polskie XVII, gdzie najważniejszą rolę odgrywały konie w efektownych ruchach i barwne postacie jeźdźców w ferworze walki, także sceny z polowań i hałaśliwych bazarów. Obrazy artysty znajdują się prawie we wszystkich muzeach polskich, a także w zbiorach i kolekcjach prywatnych w Europie i Ameryce.
