olej/płótno, 80x60cm,sygn.p.d St.Gałek
Stanisław Gałek – malarz i rzeźbiarz, znany przede wszystkim jako
pejzażysta tatrzański – początkowo uczył się w Szkole Zawodowej
Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, gdzie później – w latach 1896-1899 –
sam nauczał rysunków jako asystent Edgara Kovátsa. W latach 1899-1900
studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jana
Stanisławskiego i Jacka Malczewskiego. Następnie, po 1900 kształcił się
jeszcze w Königliche Kunstgewerbeschule w Monachium i w École Nationale
des Beaux-Arts w Paryżu u Jeana Léona Gérôme’a. Po powrocie do kraju
zamieszkał w Zakopanem. W roku 1910 podróżował do Włoch (pejzaże z
Capri) i na Krym. W latach 1912-1916 nauczał w Szkole Zawodowej Kołomyi,
a w 1916-1931 w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Należał do
towarzystwa „Sztuka Podhalańska”, od 1925 był członkiem TZSP w
Warszawie. Od roku 1900 pokazywał swoje prace na licznych wystawach,
m.in. wielokrotnie w TPSP w Krakowie i we Lwowie, w TZSP w Warszawie
(stale od 1907), w Poznaniu (udział w Powszechnej Wystawie krajowej 1929
r.). Wystawiał też za granicą w Wiedniu, Berlinie (1910) i Budapeszcie
(1930). Po II wojnie światowej uczestniczył w wystawach ZPAP w
Zakopanem; w roku 1960 miał tam wystawę jubileuszową. Gałek, uważany za
jednego z najlepszych malarzy Tatr, cieszył się dużą popularnością. Jego
szczególnie ulubionym rejonem było otoczenie Morskiego Oka. Malował
także widoki nadmorskie, sceny rodzajowe i portrety. Projektował kilimy
dla zakopiańskiego stowarzyszenia „Kilim”.
