olej, płótno, 70 x 111 cm,
sygn. l.d. : Skamocki
Malarz i grafik, wybitny pejzażysta, jeden z najzdolniejszych uczniów Jana Stanisławskiego. W latach 1891-1900 kształcił się w krakowskiej ASP u F. Cynka, I. Jabłońskiego, J. Unierzyskiego, L. Wyczółkowskiego, J. Malczewskiego i J. Stanisławskiego (1897-1900). Dwukrotnie przebywał na stypendium w Paryżu (1901/02, 1904/05), dwukrotnie odwiedził Włochy, podróżował po Niemczech i Szwajcarii. W czasie I wojny walczył w Legionach. Po wojnie był profesorem krakowskiej ASP, gdzie prowadził szkołę pejzażu. Pejzażu uczył też na Harendzie w Zakopanem. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, należał do Wiedeńskiej Secesji i Towarzystwa Sztuka Podhalańska. Brał udział w zagranicznych wystawach Sztuki, m.in. w Wiedniu, Budapeszcie, Wenecji, Berlinie. Malował zwykle w plenerze, do ulubionych motywów należały widoki podkrakowskich wsi, Tatry i Podhale. W okresie międzywojennym powstała seria martwych natur, w czasie II wojny krakowskie pejzaże. Artysta malował szerokimi, płaskimi pociągnięciami pędzla, gęsta, fakturowo kładziona farba nadawała obrazom swoisty materialny wymiar.
Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji