technika własna, papier, 61 x 88 cm
Twórczość Aleksandry Waliszewskiej działa na zasadzie barokowego turpizmu: spotykamy w nim nasze lęki, groteskowe postacie, bizarne zdarzenia, na które jednak chcemy patrzeć bez końca. Dziwność i niepokój dają przecież pewnego rodzaju rozkosz obcowania ze zdeformowaną, a przez to ciekawą formą rzeczywistości. Makabra oraz groteska ma u Waliszewskiej źródło nie tylko w lęku pierwotnym, ale przede wszystkim dawnej kulturze wizualnej - artystka sięga po motywy znane ze średniowiecznych miniatur, sztuki wczesnego renesansu (zwłaszcza północnego) oraz prowincjonalnego baroku, gdzie bestia piekielna straszyła i jednocześnie przyciągała wzrok wiernych wierzących nie tylko w Biblię, ale i również upiory.
W pracach Waliszewskiej pojawia się niekiedy Mitusia, biała kotka artystki, a zarazem jej muza. Czasem ujawnia ona swą dręczycielską naturę wobec innych zwierząt, a czasem staje do heroicznej walki rycerskiej pod postacią gotyckiego jednorożca. Raz została sportretowana na łożu śmierci - a do snu wiecznego przygrywał jej sam Kurt Cobain...
