Artur Markowicz (1872-1934), Żyd nad księgą, 1920.

sucha pastel, papier / 28 x 22 cm [w świetle oprawy]
34 x 28,3 cm, wymiary z ramą
sygnatura l.d.: ‘Ar. Markowicz Kraków’
numer inwentarzowy: UK/pt/3/4/2020/b
POCHODZENIE:
kolekcja prywatna
Artur Markowicz, malarz i grafik. Urodzony w krakowskim Podgórzu w 1872 roku w rodzinie kupieckiej. Zmarł w 1934 roku w Krakowie.
W latach 1886-95 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Loepolda Lofflera, Władysława Łuszczkiewicza, Floriana Cynka i Jana Matejki. Od 1896 roku uczył się w akademii monachijskiej w klasie Franza Stucka. Następnie w latach 1900-1903 mieszkał w Paryżu, doskonaląc swój talent w École des Beaux-Arts pod kierunkiem Léona Gérôme'a. Wystawiał swe obrazy na Salonach Towarzystwa Artystów Francuskich i na Salonie Jesiennym (za pastele Lew Belfortu, Warszawa 14 lipca i W ogrodzie Luksemburskim otrzymał tytuł "Chevalier d'Orde Académicque"). W 1904 powrócił do Krakowa, gdzie miał swoją pracownię w jednej z sal żydowskiego przytułku dla starców na Kazimierzu. W latach 1907-1908 odbył podróż do Jerozolimy, następnie do Włoch (1910), a później do Belgii i Holandii (1911-1912 i w latach dwudziestych). Należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Plastycznych w Krakowie oraz do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, był też honorowym prezesem Żydowskiego Towarzystwa Krzewienia Sztuk Pięknych. Wystawiał w Krakowie, Warszawie, Lwowie, Łodzi, Tarnopolu, Katowicach i innych miastach Polski. Miał na swoim koncie również wystawy zagraniczne: Berlin (1903), Monachium (1909), Antwerpia (1911), Wiedeń (1911, 1913, 1915) i Meran (1914). Bogate kolekcje prac artysty znajdują się obecnie w zbiorach ŻIH i w Muzeum Starej Synagogi w Krakowie.
Markowicz uznawany jest za doskonałego rysownika i kolorystę, rysował głównie pastelem, zdecydowanie mniej powstało obrazów olejnych. W jego twórczości dominowały początkowo sceny miejskie i pejzaże, sporadycznie pojawiały się elementy symbolizmu i ekspresjonizmu. Jego twórczość pozostaje odrębnym zjawiskiem nie podlegającym głównym trendom w malarstwie jego czasów, zjawiskiem łatwo rozpoznawalnym dzięki specyficznej stosowanej prze niego gamie kolorystycznej i rysunkowi postaci. W 1902 wystawiono w krakowskim TPSP pastel Sądny dzień, który zapoczątkował serię scen z życia Żydów.