Daniel Pielucha, „Strzyga”
Olej/Płótno 30 x 40 cm.
Daniel Pielucha
Daniel Pielucha urodził się w 1959 roku w Wieluniu. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, uzyskując w 1985 roku dyplom na Wydziale Grafiki w Katowicach. W 2018 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej odznaką "Zasłużony dla Kultury Polskiej". Prace artysty prezentowane były na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Rodzaj uprawianego przez Daniela Pieluchę malarstwa sztalugowego nazywany jest „Nadrealizmem Polskim”. Artysta często nawiązuje do tradycji polskiego symbolizmu przełomu XIX i XX wieku. Jego obrazy pozbawione są wszelkich atrybutów współczesności i przedstawiają świat w którym elementy fantastyczne i liryczna aura polskiej wsi przenikają się wzajemnie w metafizycznym odbiciu rzeczywistości. Splatając tematykę biblijną, mitologiczną i ludową artysta poszukuje odrębności i oryginalności rodzimej kultury oraz z poszanowaniem warsztatu i historii malarstwa polskiego podkreśla jej wyjątkowy charakter.
Nadrealistyczna metafora wszechobecna w obrazach Daniela Pieluchy inspirowana jest przemijającym pejzażem polskiej wsi i jej folklorem. Wartością nadrzędną dla artysty jest więź z tradycją, ziemią i rodzinnymi stronami. Ludowość, wierzenia i obyczaje są motywem przewodnim wizji malarskich, w których autor przedstawia swoje wyobrażenie otaczającej nas przestrzeni i ludzkiej egzystencji. Umiejętnie kreuje magiczne krajobrazy, które urzekają swoją zwiewnością i subtelnością kształtów, zarówno realnych jak i wyimaginowanych. Fascynacja historią i tradycją polskiego ziemiaństwa powoduje, że inspiracje do swoich obrazów artysta czerpie również z tematyki łowieckiej, ukazując przede wszystkim zachwycającą harmonie przyrody. Bliskie obcowanie z naturą sprawia, że po mistrzowsku wręcz uwiecznia wyjątkowe momenty z życia zwierząt, oddając ich niepowtarzalność i piękno. Częstym, nostalgicznym tematem prac artysty jest stado kuropatw, niegdyś stanowiące o urodzie ojczystego pejzażu zimowego. Wykorzystując symbolikę świata przyrody, niczym Leśmian, odsłania duszę natury, jej baśniowe piękno i mistycyzm. Poprzez indywidualny filtr postrzegania, potrafi wyodrębnić z otaczającej nas materii to, co nieuchwytne. Twórczość artysty jest także swoistą formą sprzeciwu wobec ideologii industrialno-konsumpcyjnej, która nie uwzględnia w swych ramach rewerencji do natury, a tym samym szacunku do człowieka, który jest z nią ściśle związany.[
