Edward Dwurnik (1943 - 2018), Plac Zamkowy, 2016

akryl, płótno, 55 x 46 cm, sygnowany p.d.: '2016 | E. DWURNIK' oraz opisany na odwrocie: '2016 |E. DWURNIK|"PLAC ZAMKOWY"|NR: XI-728-6174'

W latach 1963–70 studiował malarstwo, grafikę i rzeźbę na ASP w Warszawie. Na jego twórczość istotny wpływ miała wystawa Nikifora Krynickiego, którego prace oglądał w 1965 roku. W tym czasie zainaugurował serię prac – akwarel, rysunków i obrazów olejnych pt. „Podróże autostopem”. Były to ukazane z lotu ptaka widoki miast polskich, a w l. 90. także europejskich, m. in. Londynu czy Paryża. Serię tę artysta kontynuował do śmierci. W latach 70. pracował nad cyklami „Robotnicy” oraz „Sportowcy”, ukazujących ludzi pracy PRL w krzywym zwierciadle. W kolejnych latach powstawały nowe, m.in. „W Drodze na Wschód” w l. 1989–91, „Od Grudnia do Czerwca” w l. 1990–94, w których upamiętnia ofiary stalinizmu i stanu wonnego. Pozostałe cykle to np. „Portret”, „Niech żyje wojna”, „Diagonalne”, „Wyliczanka”. Jako jedyny artysta z Polski brał udział w prestiżowej wystawie Documenta 7 w Kassel. Zdobył liczne nagrody, m. in. im. Cypriana Kamila Norwida w 1981 roku, Komitetu Kultury Niezależnej „Solidarności” w 1983 r., Coutts Contemporary Art Foundation w 1992. W ostatnich latach życia został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.