Janusz Bąkowski (1922-2005), BEZ TYTUŁU, lata 70, XX wieku

fotografia/papier fotograficzny naklejony na płótnie, 25 x 25,7 cm (w oprawie: 30 x 30,5 cm)
na odwrocie nieczytelna dedykacja

WYSTAWIANY:
- Niefoto-grafie, Mała Galeria ZPAF, Warszawa 1997

W dziedzinie sztuk wizualnych autodydakta. Twórca multimedialny, zajmował się fotografią, grafiką, malarstwem i rzeźbą. Autor filmów wideo. W latach 1944-1945 był więźniem obozu koncentracyjnego w Mauthausen, gdzie poznał i zaprzyjaźnił się ze Zbigniewem Dłubakiem. Po wojnie mieszkał i tworzył w Warszawie.

Eksperymentując z kompozycją obrazu, posługiwał się systemami matematycznymi. Wedle ściśle przyjętych zasad przetwarzał odbitkę fotograficzną - dzielił ją, a następnie montował z jej fragmentów „płaszczyznę fotograficzną”.

Należał do Związku Polskich Artystów Fotografików i współtworzył Małą Galerię ZPAF w Warszawie. Wystawiał swoje prace w kraju i za granicą. Uczestniczył między innymi w wystawach polskiej fotografii w International Center of Photography w Nowym Jorku (1979) i w Centre George Pompidou w Paryżu (1981). Także staromiejska pracownia Janusza Bąkowskiego była miejscem prezentacji jego twórczości i artystycznych spotkań.