Mira ŻELECHOWER-ALEKSIUN, Umywa dłonie

Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu (dawniej PWSST we Wrocławiu) w Katedrze Malarstwa Architektonicznego. Członkini ZPAP. Rysowała i malowała od wczesnego dzieciństwa, zainspirowały ją niemieckie albumy o sztuce gotyku, renesansu i baroku, jedyne książkami z jakimi miała styczność po wojnie. We wczesnej młodości jej artystycznym ideałem była twórczość Rembrandta – poruszała ją do głębi, z czasem odkryła Turnera. Obecnie inspiracje czerpie z Pięcioksięgu i całej tradycji żydowskiej oraz mindfulness. Według artystki nie da się wpisać jej obrazów w konkretny nurt, jednak odpowiada jej określenie, którego użył krytyk Andrzej Osęka w 1967 – realizm magiczny. W swoim malarstwie, którym się przede wszystkim zajmuje, od zawsze koncentrowała się na człowieku i dramacie jego istnienia. Ale bliski jest jej też teatr, zwłaszcza ten wywodzący się z metody Grotowskiego. Od początku powstania współpracowała z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych Gardzienice i Teatrem Pieśń Kozła. Najbardziej uhonorowana w swoim życiu czuje się zaproszeniem do udziału w wystawie Marka Roztworowskiego „Polaków Portret Własny” w 1979 roku, a wystawę indywidualną „Przez ziemię świętą do ziemi obiecanej” w Jerozolimie w 1989 uważa za wydarzenie najbardziej znaczące w swoim artystycznym i duchowym życiu. Za najlepsze swoje dzieło uznaje cykl obrazów Kalendarz Pamięci wg Brunona Schulza pokazanych pierwszy raz w Teatrze La Mamma w Nowym Jorku do spektaklu Republic of Dream.