Wiesław Obrzydowski (1938 Kraków - 2017 Kraków), Bez tytułu, 1998

olej, płótno, 115 x 95, sygnowany na odwrocie: 'WO'98'; na odwrocie szkic do innego obrazu



Studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie, pod kierunkiem: W. Taranczewskiego, T. Łakomskiego, C. Rzepińskiego. W 1966 r. otrzymał dyplom w pracowni H. Rudzkiej-Cybisowej. Do początku lat 80. jego twórczość pozostawała w cieniu życia artystycznego. Artysta nie mieścił się w kanonach awangardowych poszukiwań sztuki lat 60. i 70. W 1987 r. jego prace wystawiane były w ramach ekspozycji „Realizm radykalny, abstrakcja konkretna” w Muzeum Narodowym w Warszawie. Dwa lata później, sopockie BWA zorganizowało retrospektywną wystawę jego prac. Na początku lat 80 – tych został uznany za prekursora „polskiej ekspresji” i „kontynuatora figuracji lat 50.” Wtedy to W. Obrzydowski spalił prawie wszystkie dzieła, które powstały w latach 1966–68 i zaczął przeciwstawiać się obowiązującemu koloryzmowi. Wiesław Obrzydowski był artystą totalnym, wszystko było podporządkowane sztuce. Cała twórczość wywodzi się z jego życia i życia najbliższych. Przeważają portrety rodziny, autoportrety i wszystko co było w pobliżu artysty. Był ekspresjonistą i to była jego organiczna przynależność – opowiadał w swoim malarstwie wyraziste
historie wywodzące się z kręgu jego otoczenia. Wszystko powstawało z gestu, spontanicznie, brawurowo z jednoczesną doskonałością i biegłością rysunku. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, w Muzeum Ślaskim w Katowicach, Muzeum Uniwersytetu Jagielońskiego w Krakowie, oraz w bardzo licznych i znaczących kolekcjach prywatnych w kraju i zagranicą.