dł. całk. 348 mm, masa 1220 g, kaliber 17 mm
L u f a stalowa, gładka, niegwintowana, z krótkim warkoczem, w części dennej ośmiogranna, lekko zwężająca się ku wylotowi. Mocowana do osady stalową śrubą na warkoczu oraz mosiężnym bączkiem w połowie długości lufy. Bączek z długim warkoczem stanowiącym kontrblachę, mocowany dwiema śrubami do boku łoża. Na lufie, na wysokości panewki, sygnatura: litera T w koronie oraz rok produkcji 1809. Na warkoczu sygnatura modelu M an 13. Na bączku, kontrblasze, kabłąku bita sygnatura kontrolera: litera T wpisana w koronę. Dodatkowo kontrblacha z nabitymi literami TH. Z a m e k stalowy typu francuskiego, złożony z krzesiwa panewki, sprężyny krzesiwa, kurka z „serduszkiem” pod dolną szczęką. Blacha zamka z sygnaturą wytwórcy: Manufre Imple de Churleville oraz puncą odbiorczą inspektora – litera T wpisana w koronę. Mosiężny kabłąk umocowany do wydłużonego tylnego wąsa stalowej osłony języka spustowego i śrubą na przednim wąsie. Na stalowej listwie sygnatura – litera G w tarczy. Mechanizm zamka sprawny. O s a d a – łoże i kolba z jednolitego kawałka drewna orzechowego. Łoże sięgające połowy długości lufy, z wydrążonym kanałem na stalowy pobojczyk. Kolba smukła, zakończona kulistą głowicą nakrytą mosiężnym kapturkiem. Kapturek mocowany do kolby dwiema śrubami. Na przedłużeniu kontrblachy, na osadzie, sygnatura: litery EF otoczone podwójnym okręgiem z napisem wewnątrz: litera B – znak kontrolera, data AOUT 1809 oraz pięcioramienna gwiazda. Opisany model był na wyposażeniu formacji jazdy napoleońskiej, także oddziałów polskich – strzelców konnych, huzarów, szwoleżerów, lansjerów i innych.
