PÓŁZBROJA Z HEŁMEM W TYPIE SZYSZAKA, XVIII/XIX W.

Półzbroja z taszkami folgowymi i hełm w typie szyszaka jazdy. Brak punc identyfikacyjnych i znaków powierzchniowych.

H e ł m – s z y s z a k: obwód 705 mm, długość daszka 85 mm, grubość blachy daszka 3 mm, masa 2060 g, nakarczek dł. 215 mm, w najszerszym miejscu 260 mm. Hełm posiada mosiężne nity z gładkimi główkami z żelaznymi podkładkami. Ponadto 8 żelaznych nitów, które pierwotnie służyły do podtrzymywania wyściółki tekstylnej. Brak jest ruchomego nosala. Na szczycie dzwonu umieszczona mosiężna sterczyna na rozetkowej podkładce, a z tyłu dzwonu mosiężna tulejka.
O b o j c z y k: 300 x 325 mm, masa 900 g – wykonany identyczną techniką, jak pozostałe części półzbroi i hełm.
Para n a r a m i e n n i k ó w: dł. każdego po stronie wewnętrznej ok. 355 mm, szer. 280 mm, masa 1450 g. Wykonane identyczną techniką, jak pozostałe części półzbroi. Skórzane paski z mosiężnymi sprzączkami dodane w czasie naprawy i konserwacji w XIX wieku.
K i r y s: obwód w pasie ok. 950 mm, napierśnik wys. ok. 300 mm, naplecznik wys. ok. 320 mm, fartuch wys. 60-70 mm. Para taszek 5-folgowych, wys. 225-245 mm, szer. w części górnej 255 mm, w części dolnej 300 mm. Powyższe elementy wykonane w tej samej technice, jak pozostałe elementy półzbroi. Łączenie na haczyki taszek biodrowych – późniejsze, XIX-wieczne.
Półzbroja zachowuje charakter obiektów datowanych na kon. XVI i pocz. XVII wieku. Powierzchnie wewnętrzne hełmu i wszystkich elementów zbroi z wyraźną fakturą młotkowania. Wszystkie nity charakteryzują się gładkimi główkami. Krawędzie blach wzmocnione podwinięciem stali do wewnątrz (w kilku miejscach przekutej). Podwinięcia krawędzi poprzedzają wyprofilowane rowki na powierzchniach płyt stalowych. Po naprawach pozostały elementy pierwotnych pasków, które powinny podtrzymywać wewnętrzną wyściółkę z tkaniny.
stan zachowania 4