Odznaka w formie orła z rozpostartymi skrzydłami siedzącego na tarczy amazonek. Głowa zwieńczona zamkniętą koroną, na rewersie gwintowany słupek. Odlew z mosiądzu wykonany na Bliskim Wschodzie.
O tej wersji orła wspomina książka Tomasza Zawistowskiego. „Orły do czapek w 2. Korpusie Polskim” na stronie 50, ilustracja 31.
Wymiary 52 mm x 32,5 mm.
Franciszek Głowniak, ur. 15-IX-1912. Przed wojną funkcjonariusz Policji Państwowej (Numer Znaku 1320) oraz Żołnierz Żandarmerii (Odznaka Numer 3294). Prawdopodobnie bierze udział w Wojnie Obronnej, następnie zmobilizowany do Armii Polskiej we Francji 30 Maja 1940 roku. Dołącza do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich z którą bierze udział w Kampanii Libijskiej od 19-VIII-1941 do 22-III-1942 (w tym walkach o Tobruk), odznaczony odznaką pamiątkową Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich “Tobruk” (Odznaka Numer 1120). Następnie w składzie 2 Baon Strzelców Karpackich (3 Dywizja Strzelców Karpackich) bierze udział w Kampanii Włoskiej w tym w Bitwie o Monte Cassino (Krzyż Numer 4967). Ranny podczas walk 11-XI-1944. Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Wojska (trzykrotnie), Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz brytyjskimi odznaczeniami (Gwiazda Italii, Gwiazda Afryki, Gwiazda 1939-45). Po wojnie osiadł w Wielkiej Brytanii.
