SZABLA POLSKA OFICERA JAZDY KSIĘSTWA WARSZAWSKIEGO 1807-1814

dł. szabli 1003 mm, dł. głowni 874mm, szer. głowni u nasady 37,5 mm, gr. grzbietu u nasady 8,5 mm, masa szabli 810 g
R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa stalowa, koszowa. Jelec esowaty, czterokabłąkowy. Tylne ramię jelca zwinięte ku głowni w płaską wolutę. Trzy boczne kabłąki, w przekroju owalne, łukowato wygięte, biegną od zewnętrznej strony jelca i łączą się z kabłąkiem w jego górnej części. Całość zespolona z trzpieniem głowni. Trzon rękojeści drewniany, ukośnie karbowany, owinięty skórą i opleciony dwoma podwójnie skręconymi mosiężnymi drucikami. Długi, sięgający jelca kapturek, dołem mocowany wraz z trzonem w pierścieniu. Górą kapturek z płaskim denkiem i romboidalną podkładką zanitowany trzpieniem głowni. G ł o w n i a stalowa, polerowana, niklowana, o umiarkowanej krzywiźnie. Obustronnie profilowana w szeroką bruzdę, wypełniającą niemal całą powierzchnię płazów. Szlif bruzdy od wąskiego progu, sięgający połowy długiego, obosiecznego pióra. Na wysokości brzuśca bardzo wąska bruzdeczka przygrzbietowa, sięgająca połowy pióra. Sztych w linii grzbietu.