Cesarstwo Rzymskie, Wespazjan, Denar

Wespazjan, cesarz rzymski z lat 70-79 n.e., urodził się w kraju Falacrinae w 9 roku n.e., jego ojcem był Flavius ​​Sabinus, człowiek niskiego pochodzenia, a jego matką Vespasia Polla, córka Praefectus Castorum. Za panowania Klaudiusza był zatrudniony jako wojskowy w Niemczech i na Wyspie Wight, a za Nerona został prokonsulem Afryki, a gdy wybuchła wojna żydowska w 66 r. n.e. został wysłany przez Nerona na wschód. Kontynuował wojnę żydowską podczas walk między Galbą, Otonem i Witeliuszem, a pod koniec roku 69, po śmierci Otona, został ogłoszony cesarzem w Aleksandrii w Judei, a wkrótce potem (70 n.e.), po śmierci Witeliusza w Rzymie. W roku 71 jego syn Tytus, który wyjechał, by prowadzić wojnę żydowską, wrócił do Rzymu, zabierając ze sobą łupy ze świątyni jerozolimskiej i świętował wraz z ojcem triumf. Świątynia Janusa została zamknięta, a Wespazjan odbudował świątynię Jowisza Capitolinusa, która została spalona podczas zamieszek. Świątynia ta jest bardzo często przedstawiana na monetach Wespazjana. W roku 72, dzięki informacjom otrzymanym przez Wespazjana, ród Antiocha z Kommageny i jego syn Epifanes, zawarli traktat z królem Partów, Kommangena została zajęta przez Paeta, gubernatora Syrii, i stała się rzymską prowincją. Zabójstwo Sabinusa i jego wiernej żony Epponiny pozostawiają dużą plamę na pamięci Wespazjana. Zmarł w 79 roku ne w wieku 69 lat, panując prawie 10 lat. Jego żona Domitilla i jego córka Domitilla młodsza zmarły, zanim wstąpił na tron, ale z kolei jego dwaj synowie, Tytus i Domicjan, zapewnili dalszą sukcesję.

Wespazjan miał 9 tytułów Konsula, 20 Imperatora i 10 Tribunitia Potestas.