Ciekawe i nieco rzadsze hekte, wybite z elektronu, naturalnie występującego stopu złota i srebra.
Starożytni Grecy nazywali je również "białym złotem".
Bardzo ładnie zachowany egzemplarz.
Waga 2.53 g
Grecja, Lesbos, Mytilene, Hekte elektronowe 454-428/7 pne
Awers: głowa młodzieńczego boga rzeki w prawo
Rewers: głowa, brodatego, starego boga rzeki w prawo, w archaicznym stylu, nosząca wieniec z trzciny, wewnątrz kwadratu incusum
Najwcześniejsze
znane monety elektronowe, to monety lidyjskie i wschodnio-greckie
znalezione pod Świątynią Artemidy w Efezie. Obecnie są datowane na
ostatnie ćwierć VII wieku pne (625–600 pne). Elektron był znacznie
lepszy do bicia monet niż złoto, głównie dlatego, że był twardszy i
trwalszy, ale także dlatego, że techniki rafinacji złota nie były
wówczas zbyt rozpowszechnione. Elektron składa się głównie ze złota i
srebra, ale czasami można w nim znaleźć ślady platyny, miedzi i innych
metali. Analiza składu elektronu w monetach starożytnej Grecji z około
600 roku pne pokazuje, że zawartość złota w monetach emitowanych przez
Fokaję wynosiła około 55,5%. We wczesnym okresie klasycznym zawartość
złota w elektronie wahała się od 46% w Fokai do 43% w Mytilene. W
późniejszych monetach z tych obszarów, datowanym na 326 rok pne,
zawartość złota wynosiła średnio 40% do 41%. W okresie hellenistycznym
Kartagińczycy emitowali monety elektronowe o regularnie malejącej
zawartości złota.
