Rzadka odmiana z nazwą miasta TORVNENSI w legendzie po obu stronach monety oraz z półksiężycem i kropką jako znaczkiem otwierającym legendę awersu i rewersu.
Kubiak typ I.4, legenda awersu 17, legenda rewersu 20.
Dokładnie taka odmiana napisowa nie jest notowana w katalogu Corpvs Nvmmorvm Civitatis Thorvnensis, oferowana moneta podobna jest do pozycji 1101-1103 (wszystkie określone jako R3), ale wszystkie różnią się końcówką legendy rewersu oraz znaczkami międzywyrazowymi. Z kolei w katalogu Kopickiego moneta została określona jako R5.
Awers: na tarczy podwójny krzyż
MONETΛ⸰TORVNENSI
Rewers: na tarczy Orzeł Prus Królewskich z koroną na szyi i zbrojnym ramieniem z prawej strony
MONETΛ(dwa pierścienie jeden nad drugim)TORVNENSI
Średnica 20 mm, waga 1.15 g
Sytuacja monetarna w Polsce po objęciu tronu przez Kazimierza Jagiellończyka przedstawiała się fatalnie: rynek zalany był fałszywymi denarkami z czasów Władysława Warneńczyka, zaś mennica krakowska od roku 1440 była nieczynna. W roku 1455 sejm podjął decyzję o uruchomieniu mennicy w Krakowie. Bito w niej denary kiepskiej próby oraz półgrosze. W pierwszym okresie na półgroszach umieszczano inicjały zarządców: MT (TM), a potem MK. W roku 1479 osobiste kierownictw mennicy przejął podskarbi Piotr z Kurozwęk „Piorun” herbu Poraj. Herb ten umieszczano na półgroszach. Był to pierwszy w Polsce przypadek znaczenia monet herbem podskarbiego. Piotr z Kurozwęk bezprawnie obniżył standard półgroszy – nazywanych od jego przydomka „piorunkami” – zbijając na tym procederze olbrzymi majątek. W okresie wojny trzynastoletniej w Toruniu rozpoczęła się produkcja pierwszych polskich szelągów. Były one emitowane dla prowincji pruskiej. Wkrótce potem miasta pruskie: Gdańsk, Toruń i Elbląg rozpoczęły bicie własnych szelągów miejskich oraz brakteatów (Toruń i Elbląg). Jako wielki książę litewski Kazimierz Jagiellończyk uruchomił również – po dłuższej przerwie – mennictwo litewskie. W mennicy wileńskiej bito z przyzwoitego srebra denary („pieniądze”), na których umieszczano Kolumny (godło Giedyminowiczów) z wkomponowaną gotycką literą „K” oraz z drugiej strony herb Pogoń.
