Nienotowaną w katalogu Pawlikowskiego odmiana z legendą rewersu POLONIEI oraz z literami AS pod koroną, przypisywanymi do Andrzeja Czarnyszy i Szymona de Talentisa, którzy dzierżawili mennicę krakowską w latach 1401-1402.
Odmiana z taką końcówką legendy rewersu notowana jest w typie VI wyróżnionym przez Pawlikowskiego, typ VI.2.4, który charakteryzuje się obecnością liter SA pod koroną.
Według najnowszych badań Sebastiana Pawlikowskiego emisja ta datowana jest na lata 1399-1402.
Ładna moneta z dużą ilością menniczej świeżości.
Średnica 21 mm, waga 1.51 g
W historii mennictwa Władysława Jagiełły można wyodrębnić cztery segmenty: mennictwo litewskie, koronne, prowincjonalne (ruskie) i miejskie (Poznań i Wschowa). Bite pod koniec XIV wieku denary (pieniądze) Jagiełły jako władcy Litwy są bardzo zróżnicowane, zarówno jeśli chodzi o wagę, jak i rysunek (orzeł, lew, głowa Maryi Panny, smok, tarcza z podwójnym krzyżem, jeździec z włócznią, napisy cyrylicą, napisy łacińskie). Spośród monet koronnych mennica krakowska emitowała srebrne denary, kwartniki małe (czyli ternary) oraz kwartniki duże (czyli półgrosze). Nominały te w ciągu panowania Władysława Jagiełły ulegały dewaluacji. Dla Rusi Halickiej bito w tym okresie kwartniki (zbliżone do standardu polskich półgroszy), spośród których część posiada napis MONETA RVSSIE, część zaś – MONETA LEMBVRG. Czy monety z tej drugiej grupy należałoby zaliczyć również do monet ruskich, czy raczej do miejskich (lwowskich)? Nie zostało to do końca wyjaśnione. Do mennictwa miejskiego Władysława Jagiełły zalicza się emisje denarów Wschowy i Poznania. Te pierwsze były bite na stopę śląską (12 denarów na grosz), te drugie – na stopę krakowską (18 denarów na grosz).