Rzadki rocznik.
Bardzo sporadycznie spotykany na rynku aukcyjnym.
Obok denarów, szelągów, półgroszy, groszy, trojaków, szóstaków i dukatów, w czasach Zygmunta Augusta pojawiły się nowe gatunki pieniądza: obole, dwudenary, dwugrosze, czworaki (4 grosze), półkopki (30 groszy). Cały czas obowiązywał podział na mennictwo koronne i litewskie: 4 grosze litewskie były równe 5 groszom polskim. Dodatkowo, w obiegu pieniężnym pojawiły się kontrasygnowane srebrne dukaty i półdukaty hiszpańskie, co wiązało się ze zwrotem przez władcę Hiszpanii Filipa II długu – tzw. „sum neapolitańskich”. W okresie panowania Zygmunta Augusta pracowały jedynie mennice w Wilnie – gdzie bito monety na stopę litewską oraz polską – oraz w Gdańsku. Do mennictwa Zygmunta Augusta zalicza się również emisje prowizorycznej mennicy uruchomionej w sierpniu 1572 na zamku w Dalholm, bijącej niepełnowartościowe monety należące do inflanckiego systemu monetarnego. Była to jednorazowa akcja, mająca na celu opłacenie żołnierzy stacjonujących w Parnawie. Ściśle rzecz biorąc emisje te powinny być zaliczane do okresu bezkrólewia (Zygmunt August zmarł 7 lipca).
W czasach panowania Zygmunta Augusta, szelągi należące do polskiego systemu monetarnego emitowała jedynie mennica gdańska (szelągi bite na zamku Dalholm należały do inflanckiego systemu monetarnego). Bito je w latach 1549-1552 ze srebra próby 3-łutowej, ważyły średnio 1,243 g i zawierały 0,283 g czystego kruszcu. Na awersie posiadają one orła pruskiego i napis w otoku: SIGIS AVG REX POLO M D L (różne skróty). Na rewersie widnieje herb Gdańska i napis otokowy: MONE CIVI GEDANEN oraz pełna data. Po śmierci Zygmunta Augusta (1572), w roku 1573 mennica gdańska wyemitowała niewielką serię szelągów, na których imię króla zostało zapisane jako SIGIS (a nie SIGIS AVG). Podobny zapis imienia monarchy umieszczono również na niezwykle rzadkich odmianach szelągów z roku 1549 (SIGIS DEI GRA REX POLO oraz SIGIS DEI GRA REX POLONI).
