Zegar portykowy

drewno czernione, czeczotka, alabaster, brąz złocony, mosiężna blacha złocona, lustra, szkło,
emalia; wys. 67 cm, szer. 38 cm, głęb. 14,5 cm. Wiedeń, ok. 1820
Wsparty na 6 guzikowych nóżkach toczonych z alabastru. Podstawa drewniana, prostokątna, wydłużona, o ściętych półkoliście narożach, z wklęsłym łukiem od frontu. Wyżej 4 alabastrowe kolumienki o toskańskich trzonach i korynckich głowicach z drewna złoconego. Wierzch podstawy z imitacją intarsji - malaturą o motywie pary wachlarzy w układzie symetrycznym. Tylna ścianka z czterema taflami lustrzanymi w układzie parawanowym, rozdzielonymi listwami mosiężnymi
tłoczonymi w motyw laurowych listków. Górą kolumny zespolone płaskorzeźbionym, drewnianym lambrekinem - srebrzonym i złoconym. Wyżej czerniony architraw. Nad nim drewniana, cylindryczna puszka w okleinie czeczotkowej, kryjąca mechanizm z gongiem sprężynowym, bijącym godziny i kwadranse. Od frontu wypukłe, koliste szkło w ramce z brązu - osłania tarczę; podziałka godzinowa z cyframi arabskimi na pierścieniu z białą emalią; środek z brązu, giloszowany w motyw plecionki. W zwieńczeniu rzeźbione w drewnie popiersie brodatego, rzymskiego cesarza. Dodatkowo powierzchnia obudowy zdobiona nakładkami z tłoczonej blaszki mosiężnej: u dołu motyw festonów, wstążek i fruktów, po bokach gałązki winorośli; na architrawie - palmety.
Wahadło z ażurową soczewką z motywem rozety.