38,5 x 55,0cm - olej, płótno
Kliknij i dowiedz się więcej o całej kolekcji.
Praca opisana w katalogu oeuvre:
- Marek Włodarski (Henryk Streng) 1903-1960. Wystawa monograficzna, Muzeum Narodowe, Warszawa XII 1981 – I 1982 (kat.), s. 66, kat. I. 65.
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)
Marek Włodarski (Henryk Streng) uczył się w latach 1920-1924 w Wolnej Akademii Sztuk Pięknych, a następnie w Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie pod kierunkiem m.in. Kazimierza Sichulskiego. Podczas nauki w tej szkole poznał kolegów z przyszłej grupy „artes”: Otto Hahna, Jerzego Janischa, Aleksandra Riemera, Romana Sielskiego i in. W 1924 wyjechał do Wiednia i Paryża, gdzie podjął studia w Académie Moderne pod kierunkiem Fernanda Légera. Podczas kilku-letniego pobytu w Paryżu nawiązał kontakty ze środowiskiem surrealistów, poznał André Bretona i André Massona. Po powrocie do kraju, w 1930 związał się ze Zrzeszeniem Artystów Plastyków „artes”, biorąc udział w wystawach grupy we Lwowie, Warszawie, Krakowie i w innych ośrodkach. Pracował społecznie, był wielokrotnie wybierany do zarządu Lwowskiego Związku Zawodowego Artystów Plastyków. Od ok. 1933 artysta związał się ze środowiskami i organizacjami lewicowymi, uczestnicząc w manifestacjach i współpracując z radykalnymi czasopismami. Lewicowe przekonania wpłynęły też na tematykę jego prac, czerpaną często z życia robotników. Pod okupacją sowiecką stowarzyszył się z nowo powstałym Związkiem Radzieckich Artystów Ukrainy, którego był wice-prezesem. Lata okupacji niemieckiej spędził ukrywając się we Lwowie. W tym czasie przyjął nazwisko Marek Włodarski. W 1944 wyjechał do Warszawy. Uwięziony na początku Powstania, został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Stutthofie, gdzie przebywał do końca wojny. Po wojnie osiadł w Warszawie. Działał w ZPAP, miał kilka wystaw indywidualnych, m.in. w Klubie Młodych Artystów i Naukowców (1947). Od 1947 był pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, w 1950 połączonej z ASP. Pracę dydaktyczną prowadził do końca życia. Choć otrzymał wyróżnienie na I Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w 1950, w latach 1951-1954 unikał udziału w wystawach, nie chcąc naginać się do wymogów doktryny realizmu socjalistycznego. W 1954 wspólnie z Tadeuszem Błażejowskim wykonał w technice malarstwa na szkle dekoracje wnętrz PDT na Woli. W 1956 wziął udział w XXVIII Biennale w Wenecji. Od tego czasu w jego malarstwie uwidocznił się wpływ abstrakcji informel. Od 1958 był kierownikiem katedry malarstwa na Wydziale Architektury Wnętrz ASP.
