Czy nasza aukcja mogłaby się odbyć bez działu „Śląsk”? Pewnie tak, ale praktycznie od początku naszej działalności przyzwyczailiśmy już Państwa do tego, że systematycznie oferujemy walory z tego właśnie tematu. Na jednej pozycji chcielibyśmy się szczególnie skupić w tym krótkim tekście, a mianowicie na talarze karniowskim Jerzego Fryderyka z 1560 roku. Jesteśmy szczególnie dumni z możliwości oferowania Państwu tego właśnie waloru, ponieważ będzie to jego pierwsze aukcyjne notowanie w Polsce. Oferowany talar jest bardzo rzadki, w katalogu Kopickiego stopień rzadkości R4. Co ciekawe w Karniowie główną śląską mennicę urządził Maciej Korwin. Aby przybliżyć postać Jerzego Fryderyka posłużymy się cytatem z katalogu Złoto czasów dynastii Wazów. Tom III. Gdańsk 2017, autorstwa, nieżyjącego już niestety, dr Jarosława Dutkowskiego. „Jerzy Fryderyk Hohenzollern 1543-1603, margrabia Ansbach i Bayreuth, książę karniowski, opolsko-raciborski i żagański, pan Bytomia, Tarnowskich Gór i Bogumina. Od 1578 książę Prus. Książę urodził się 5 kwietnia 1539 roku, zmarł 26 kwietnia 1603 roku w Ansbach. Był synem Jerzego margrabiego Ansbach i Emilii księżny saskiej. Wykorzystując sytuację polityczną w 1578 roku Jerzy Fryderyk książę karniowski, powołał się na postanowienie zawartego w Krakowie w 1525 roku i zwrócił się o przekazanie mu opieki nad chorym umysłowo księciem Albrechtem Fryderykiem. Król polski Stefan Batory uznał jego roszczenia i w 1578 roku Jerzy Fryderyk złożył […] polskiemu monarsze hołd lenny z Prus. Wzmocniło to pozycję polityczną księcia. W Królewcu książę wznowił działalność mennicy, wybijając głównie dukaty. Dwa lata później Jerzy Fryderyk rozpoczął bezskuteczne starania o nadanie mu ziemi bytomskiej i bogumińskiej w dziedziczne władanie (posiadał je tytułem zastawu). W 1588 roku w Bytomiu toczyły się polsko-austriackie rokowania w sprawie zakończenia walk o polską koronę między Wazami i Habsburgami, w których książę pośredniczył. W 1599 roku […] wydał przywilej generalny dla Tarnowskich Gór, w którym zatwierdził dawne przywileje tego miasta, a także ustanowił je wolnym miastem górniczym. Książe nie miał męskich następców, toteż w 1596 roku wyznaczył na głównego spadkobiercę Joachima Fryderyka, późniejszego elektora Brandenburgii. Jako dziedziczne ziemie miał on przejąć Frankonię oraz leżące na Śląsku księstwo karniowskie. Natomiast o prawa do Bytomia i Bogumina miał się już starać samodzielnie. Układ o dziedziczeniu książęta zawarli powtórnie 29 kwietnia 1599 roku w Magdeburgu. Hohenzollernowie zatwierdzili te postanowienia w „układzie rodzinnym” zawartym 11 czerwca 1603 roku w Gery. Książę zmarł 26 kwietnia 1603 roku w Ansbach. Został pochowany w Heilsbronn. Jest interesujące, że książę zalecił aby w księstwie karniowskim […] książęcy urzędnicy i starosta ziemski władali językiem niemieckim i polskim. W latach 1603-1606 regentem w Karniowie ustanowiono Joachima Fryderyka Hohenzollerna. W 1606 roku księstwo karniowskie przypada Janowi Jerzemu Hohenzollernowi. Książęta karniowscy na swoich monetach używali tytułu margrabiów brandenburskich, na monetach wybijanych w Karniowie używali ogólnego tytułu książąt śląskich, nie odwołując się bezpośrednio do tytułu księcia Karniowa (Jägerndorf). Samodzielność księstwa została przerwana decyzją Fryderyka II Habsburga, który w 1621 roku w ramach represji odebrał je Janowi Jerzemu” (s. 261, 262).
