1. „Abstrakt. Sztuka designu”
„Abstrakt. Sztuka designu (The Art of Design)” to autorski serial dokumentalny Netflixa przedstawiający artystów zajmujących się projektowaniem. Został udostępniony w serwisie Netflix 10 lutego 2017 roku. Seria została stworzona przez byłego redaktora naczelnego „Wired”, Scotta Dadicha. W dwóch sezonach możemy obejrzeć historie artystów z różnych dziedzin – od architektury przez grafikę po przedmioty codziennego użytku. Netflix sportretował m.in. ilustratora Christopha Niemanna, projektanta butów Nike Tinker Hatfield, scenografkę Es Devlina, architekta Bjarke Ingelsa, projektanta samochodów Ralpha Gillesa, graficzkę Paulę Scher, fotografa Platona i projektantkę wnętrz Ilse Crawford.
2. „Marina Abramović: artystka obecna”
Artystkę nazywaną „babcią performansu” zna każdy, kto interesuje się sztuką współczesną. Film opowiada o życiu i artystycznych projektach Mariny Abramović. Jej prace badają sztukę ciała, sztukę wytrzymałościową, sztukę feministyczną, relacje między performerem a publicznością, ograniczenia ciała i możliwości umysłu. Córka jugosłowiańskich partyzantów, do czego odnosiła się także w swojej twórczości, od 20 lat mieszka w Nowym Jorku, od 40 lat poddaje swoje ciało ekstremalnym doświadczeniom, a widzów wprowadza w różne stany emocjonalne.
3. „Nabrani: Prawdziwa historia o fałszywych obrazach”
W „Nabrani. Prawdziwa historia o fałszywych obrazach. (Made You Look: A True Story About Fake Art)” pewna kobieta przynosi do nowojorskiej galerii nieznane dzieła wybitnych malarzy. Tak zaczyna się opowieść o wielkim oszustwie wykorzystującym chciwość świata sztuki. Galeria Knoedler działała w Nowym Jorku od 1846 roku. Była najstarszą prywatną galerią sztuki w tym mieście i cieszyła się dużą renomą. Wszystko jednak zaczęło się walić w roku 2011, kiedy to galeria sztuki, w tamtym czasie należąca do Michaela Hammera została oskarżona o sprzedawanie fałszywych dzieł sztuki. Od 1994 do 2009 roku Freedman nadzorowała sprzedaż fałszywych dzieł sztuki wartych około 80 milionów dolarów autorstwa m.in. Roberta Motherwella, Jacksona Pollocka i Marka Rothko. Do dziś nie wiadomo, czy kustosz Ann Friedman oraz właściciel galerii wiedzieli o przekręcie. Do 2012 roku FBI zbadało co najmniej dwa tuziny obrazów dostarczonych do galerii przez Glafirę Rosales, handlarkę dzieł sztuki z Long Island. Podczas gdy Rosales początkowo twierdziła, że nikogo nie oszukała, w 2013 roku przyznała się do sprzedaży ponad 60 fałszywych dzieł sztuki dwóm nowojorskim galeriom sztuki, spisku mającego na celu pranie pieniędzy, pranie brudnych pieniędzy i uchylanie się od płacenia podatków oraz oszustwa bankowe. Odsiedziała trzy miesiące w więzieniu. W 2017 roku Rosales została zobowiązana do zapłacenia 81 milionów dolarów ofiarom oszustwa artystycznego Galerii Knoedler, ale uzyskała złagodzenie wyroku ze względu na jej współpracę z rządem USA. Fałszerz dzieł sztuki, który malował podróbki, Pei-Shen Qian, został oskarżony, ale uniknął więzienia, uciekając do Chin. Warto obejrzeć cały dokument, aby poznać szczegóły tego niesamowitego przekrętu, który wstrząsnął światem sztuki.
4. „Ai Weiwei. Chiński głos ludu” i „Podejrzany: Ai Weiwei”
Ai Weiwei. Chiński głos ludu to film dokumentalny z 2012 roku o chińskim artyście i aktywiście Ai Weiwei, wyreżyserowany przez amerykańską reżyserkę Alison Klayman. Drugi dokument pochodzi z 2013 roku i opowiada o życiu Ai Weiweia po wyjściu z więzienia, do którego trafił za krytykę władzy. Artysta urodził się w Pekinie. Jego ojciec, chiński poeta Ai Qing w czasie rewolucji kulturalnej został wraz z żoną Gao Ying wysłany do obozu pracy w regionie Sinciang, padłszy ofiarą donosu. Ai Weiwei studiował na Pekińskiej Akademii Filmowej. Przez kilka lat mieszkał w Nowym Jorku, studiował tam w Parsons School of Design. W 1993 roku wrócił do Chin. 5 grudnia 2008 roku artysta wszczął dochodzenie w sprawie ofiar w szkołach podczas trzęsienia ziemi w Syczuanie. Dochodzenie miało na celu sporządzenie najpóźniej do 12 maja 2009 – pierwszej rocznicy katastrofy – listy uczniów, którzy w niej zginęli. Do 14 kwietnia 2009, lista zgromadziła 5385 nazwisk. Ai opublikował ją na swoim blogu i został pobity przez policję w miejscowości Chengdu. W szpitalu w Monachium stwierdzono, że najprawdopodobniej wskutek pobicia doszło do krwawienia wewnętrznego, a lekarz zlecił wykonanie operacji mózgu. W listopadzie 2010 Ai Weiwei został osadzony w areszcie domowym przez chińską policję. Od tej pory policja kilkukrotnie go przesłuchiwała, artysta otrzymał nawet roczny zakaz opuszczania Pekinu. Dzieła Ai Weiweia wystawiane były między innymi na 48. Biennale w Wenecji (1999), 1. Triennale w Guangzhou (2002), "Zones of Contact: 2006 Biennale of Sydney", czy documenta 12 w Kassel (2007).
5. „Peggy Guggenheim: Art Addict”
Peggy Guggenheim: Art Addict to amerykański film dokumentalny z 2015 roku w reżyserii Lisy Immordino Vreeland o kolekcjonerce sztuki Peggy Guggenheim. Film miał swoją premierę 20 kwietnia 2015 roku na Tribeca Film Festival. Marguerite „Peggy” Guggenheim była amerykańską kolekcjonerką sztuki. Urodziła się 26 sierpnia 1898 roku w zamożnej nowojorskiej rodzinie Guggenheimów, była córką Benjamina Guggenheima, który wyruszył w rejs słynnym Titanicem w 1912 roku, siostrzenicą Solomona R. Guggenheima, który założył Fundację Solomona R. Guggenheima. Guggenheim kolekcjonowała sztukę w Europie i Ameryce głównie w latach 1938-1946. Chętnie wystawiała kolekcję, gdy ją budowała. W 1949 roku osiadła w Wenecji, gdzie mieszkała i wystawiała swoją kolekcję do końca życia. Kolekcja Peggy Guggenheim w 1951 roku przekształciła się w muzeum sztuki nowoczesnej na Canale Grande w Wenecji we Włoszech i jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji w tym mieście. Film portretuje niezwykle ciekawe życie kolekcjonerki i to, jak udało jej się zbudować jedną z najciekawszych i najważniejszych kolekcji sztuki XXI wieku.
6. „Niewyraźne linie: Inside the Art World”
Dokument przedstawia wybitnych artystów i kilku potentatów z branży, którzy otwarcie mówią o obecności pieniędzy w sztuce współczesnej. Filmowiec Barry Avrich przeprowadza wywiady z kolekcjonerami, artystami, specjalistami domów aukcyjnych, kuratorami, krytykami i dealerami. Dobrze przemyślany i fachowo nakręcony, otwierający oczy dokument Barry'ego Avricha odkrywa kolejne warstwy światowej ekonomii sztuki – od produkcji po obieg i przedstawia każdego integralnego gracza w grze tworzenia sztuki, w tym kuratorów, galerzystów, kolekcjonerów, darczyńców, domy aukcyjne i artystów. Dzięki niezwykłemu dostępowi do fachowców z branży i szczerym wypowiedziom wybitnych artystów, takich jak Damien Hirst, Julian Schnabel, Taryn Simon i Marina Abramovic, dokument zderza dwie narracje o świecie sztuki, zarówno tą ponad, jak i podlegającą siłom rynkowym.
7. „Wyjście przez sklep z pamiątkami”
Jak możemy przeczytać w jednym z opisów filmu „Dokument przedstawia francuskiego sklepikarza, który zapragnął odnaleźć i zaprzyjaźnić się z Banksym, ulicznym artystą o nikomu nieznanej tożsamości […] Bohaterem jest Thierry Guetta, ekscentryczny właściciel butiku z vintage'ową odzieżą w Los Angeles. Ten filmowiec-amator obsesyjnie i za wszelką cenę pragnie odnaleźć i zaprzyjaźnić się z Banksym, człowiekiem enigmą, znanym na całym świecie z niesamowitych dzieł sztuki, które można znaleźć na ulicach Londynu, Nowego Orleanu, czy "murze bezpieczeństwa" w Izraelu. Czarny humor, ekscytujący thriller i świat miejskich partyzantów w jednym filmie”.
8. „To jest napad. Największa kradzież dzieł sztuki w historii”
Isabella Stewart Gardner Museum posiada znaczące zbiory sztuki europejskiej, amerykańskiej i azjatyckiej, liczące ponad 2500 eksponatów. Muzeum sztuki w Bostonie, w stanie Massachusetts zostało założone w 1903 roku z inicjatywy amerykańskiej kolekcjonerki, filantropki i mecenas sztuki Isabelli Stewart Gardner. We wczesnych godzinach porannych 18 marca 1990 roku z muzeum skradziono trzynaście dzieł sztuki. Strażnicy wpuścili dwóch mężczyzn podających się za policjantów przybyłych w odpowiedzi na zgłoszenie zakłócania porządku, a złodzieje związali strażników i splądrowali muzeum w ciągu godziny. Sprawa jest nierozwiązana; nie dokonano żadnych aresztowań i nie odzyskano żadnych dzieł. Skradzione dzieła zostały wycenione na setki milionów dolarów przez Federalne Biuro Śledcze i handlarzy dziełami sztuki. Muzeum oferuje nagrodę w wysokości 10 milionów dolarów za informacje prowadzące do odzyskania dzieła sztuki, największą nagrodę, jaką kiedykolwiek zaoferowała prywatna instytucja. Skradzione prace zostały pierwotnie zakupione przez kolekcjonerkę sztuki Isabellę Stewart Gardner i przeznaczone do stałej ekspozycji w muzeum wraz z resztą jej kolekcji. Wśród nich był m.in. „Koncert”, jeden z zaledwie 34 znanych obrazów Johannesa Vermeera i uważany za najcenniejszy nieodzyskany obraz na świecie. Brakuje również „Burzy nad Jeziorem Galilejskim”, jedynego pejzażu morskiego Rembrandta. Eksperci byli zdziwieni wyborem dzieł sztuki, ponieważ bardziej wartościowe dzieła pozostały nietknięte. Kolekcja i jej układ są trwałe, więc puste ramy wiszą zarówno w hołdzie dla zaginionych prac, jak i jako symbole zastępcze ich zwrotu. FBI uważa, że napad został zaplanowany przez organizację przestępczą.
