Jackson Pollock urodził się 28 stycznia 1912 roku w miejscowości Cody w stanie Wyoming w Stanach Zjednoczonych, jako najmłodsze z piątki rodzeństwa. Jego ojciec urodził się z nazwiskiem McCoy, ale przyjął nazwisko swoich przybranych rodziców, sąsiadów, którzy adoptowali go po tym, jak jego rodzice zmarli po sobie w odstępie roku. Rodzice Pollocka zajmowali się rolnictwem. Po pewnym czasie ojciec przekwalifikował się na geodetę, pracował dla rządu. W związku z tym jeszcze w dzieciństwie, Jackson kilkukrotnie się przeprowadzał i mieszkał m.in. w Arizonie i Kalifornii. Poznani w tamtym czasie Indianie sprawili, że artysta zafascynował się ich kulturą i badał ją razem z ojcem. Mieszkając w dzielnicy Vermont Square w Los Angeles, Pollock zapisał się do Manual Arts High School, z której został wydalony za zachowanie. Już w 1928 roku został wyrzucony z innego liceum. Był również pod silnym wpływem meksykańskich muralistów, zwłaszcza José Clemente Orozco, którego fresk Prometeusz nazwał później „najwspanialszym obrazem w Ameryce Północnej”. W 1929 roku Jackson Pollock studiował w Lidze Studentów w Nowym Jorku pod kierunkiem malarza regionalisty Thomasa Harta Bentona. We wczesnych latach trzydziestych pracował w stylu regionalizmu, będąc także pod wpływem meksykańskiego malarza muralistów, Diego Rivery, a także pewnych aspektów surrealizmu. Wiejska amerykańska tematyka Bentona miała niewielki wpływ na prace Pollocka, ale jego rytmiczne użycie farby i jego zaciekła niezależność były trwalsze.
Twórczość i rozwój kariery
We wczesnych latach trzydziestych Pollock spędził lato, podróżując po zachodnich Stanach Zjednoczonych wraz z Glenem Roundsem, kolegą ze studiów artystycznych i Bentonem. Pollock podjął także pracę w warsztacie meksykańskiego artysty Davida Alfaro Siqueirosa, który eksperymentował z techniką malarską. W 1936 roku nauczyciel Pollocka po raz pierwszy zaprezentował zastosowanie płynnej farby jako metody malarskiej. Technika ta bardzo spodobała się Pollockowi. W 1939 roku Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku zorganizowało ważną wystawę Picassa zatytułowaną: „Picasso: 40 Years of His Art”, na której znalazły się 344 prace Pabla Picassa i jego słynna antywojenna praca „Guernica”. Wystawa sprawiła, że Pollock uznał ekspresyjną siłę europejskiego modernizmu, którą wcześniej odrzucił na rzecz sztuki amerykańskiej. Zaczął wykuwać nowy styl na wpół abstrakcyjnych kompozycji totemicznych, udoskonalany poprzez obsesyjne przeróbki. W połowie lat czterdziestych Jackson Pollock przedstawił swoje słynne „obrazy kropelkowe”, wykonane w technice „drippingu”, które reprezentują jedno z najbardziej oryginalnych dzieł stulecia i na zawsze zmieniły bieg sztuki amerykańskiej. Aby stworzyć „action painting”, większość płócien artysty była albo ustawiona na podłodze, albo ułożona pod ścianą, zamiast przymocowana do sztalugi. Z tej perspektywy Jackson Pollock, mógł zastosował styl, w którym pozwalał kapać farbie z puszki. Zamiast używać tradycyjnego pędzla, pogłębiał swoje obrazy za pomocą noży, kielni lub patyków. Ta forma malarstwa miała podobne powiązania z ruchem surrealistycznym, ponieważ miała bezpośredni związek z emocjami, ekspresją i nastrojem artysty oraz ukazywała jego uczucia stojące za projektowanymi przez nich dziełami. Samotna i niestabilna osobowość Pollocka dawała o sobie znać, artysta przez większość swojego życia walczył z alkoholizmem. Od 1938 do 1942 Pollock pracował dla WPA Federal Art Project. W tym czasie próbował uporać się z uzależnieniem. Przeszedł psychoterapię jungowską u dr. Josepha L. Hendersona, a później u dr. Violet Staub de Laszlo. Henderson zaangażował go w swoją sztukę, zachęcając Pollocka do rysowania. Jungowskie koncepcje i archetypy zostały wyrażone w jego obrazach. Kontynuując unikanie elementów figuratywnych w swoich obrazach, Pollock porzucił tytuły i zaczął numerować swoje prace. Cechowało go krytyczne podejście do swoich prac. Swoje dzieła „edytował”, wybierał fragmenty, które odpowiadały jego wizji artystycznej, a inne niszczył i zaczynał od początku. Do malowania często wykorzystywał farby przemysłowe. Chlapał farbą w taki sposób, że końcowe dzieło nie miało ani śladu geometrycznych zależności. Stworzone przez Jacksona Pollocka malarstwo gestu było tym samym jednym z najważniejszych nurtów ekspresjonizmu abstrakcyjnego w sztuce.
"Mural"
Życie osobiste i ostatnie lata
Lee Krasner i Jackson Pollock spotkali się w 1942 roku, gdy oboje wystawiali swoje prace w McMillen Gallery. W październiku 1945 roku Pollock i Lee Krasner wzięli ślub. W listopadzie wyprowadzili się do dzielnicy Springs w East Hampton na południowym brzegu Long Island. Kupili drewniany dom i stodołę przy 830 Springs Fireplace Road. Pollock przekształcił stodołę w studio. Wpływ Krasner na sztukę jej męża był czymś, co krytycy zaczęli ponownie oceniać w drugiej połowie lat 60. ze względu na rozwój feminizmu w tamtym czasie. Często uważa się, że to Krasner nauczyła męża malarstwa „action painting”. Krasner była również odpowiedzialna za przedstawienie go wielu kolekcjonerom, krytykom i artystom, w tym Herbertowi Matterowi, który pomógł mu w dalszej karierze wschodzącego artysty. Twórczość artysty znalazła wielu naśladowców, którzy chcieli zarobić wielkie pieniądze. Przez Stany Zjednoczone przeszła fala "fałszywych Pollocków". Artysta zginął w wypadku samochodowym 11 sierpnia 1956 roku, prowadził, będąc pod wpływem alkoholu. W grudniu 1956 roku w Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku otwarto pamiątkową retrospektywną wystawę artysty. Większa, bardziej wszechstronna wystawa jego prac odbyła się tam w 1967 roku. W latach 1998 i 1999 jego prace zostały uhonorowane dużymi retrospektywnymi wystawami w MoMA i Tate w Londynie.
