Willem de Kooning urodził się 24 kwietnia 1904 roku w Rotterdamie w Holandii. Jego rodzice, Leendert de Kooning i Cornelia Nobel, rozwiedli się w 1907 roku, a de Kooning mieszkał najpierw z ojcem, a potem z matką. Opuścił szkołę w 1916 roku i został praktykantem w firmie artystów komercyjnych. Do 1924 roku uczęszczał na zajęcia wieczorowe w Rotterdamie w Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen (Akademia Sztuk Pięknych i Nauk Stosowanych), obecnie Willem de Kooning Academie. W 1926 roku de Kooning udał się do Stanów Zjednoczonych jako pasażer na gapę na Shelley, brytyjskim frachtowcu płynącym do Argentyny, a 15 sierpnia wylądował w Newport News w Wirginii. Zamierzał zostać ilustratorem magazynów celulozowych; wspominał w 1969 roku, że „ci amerykańscy ilustratorzy byli dla mnie najbardziej inspirującymi artystami!”. Przebywał w Domu Holenderskich Marynarzy w Hoboken w stanie New Jersey i znalazł pracę jako malarz pokojowy. W 1927 roku przeniósł się na Manhattan, gdzie miał pracownię na Zachodniej Czterdziestej Czwartej Ulicy. Utrzymywał się z prac stolarskich, malarstwa domowego i sztuki użytkowej.
Artysta w swojej pracowni
Od mniej więcej roku 1928 de Kooning zaczął malować martwe natury i kompozycje figuratywne pod wpływem szkoły paryskiej i meksykańskiej. Z początkiem lat 30. zainteresował się abstrakcją – biomorficznymi i geometrycznymi kształtami, na wzór twórczości swych przyjaciół Grahama i Gorky’ego oraz takich młodych artystów jak Pablo Picasso czy surrealista Joan Miró. Dzięki programowi pomocy artystom zainicjowanym przez Franklina D. Roosevelta mającemu służyć tworzeniu miejsc pracy w czasie Wielkiego Kryzysu, mógł wziąć udział w WPA-Federal Art Project i poświęcić się wyłącznie malarstwu artystycznemu. W ramach WPA-Federal Art Project stworzył liczne murale, z których część nie została jednak nigdy zrealizowana, ponieważ de Kooning już w lipcu 1937 roku musiał ponownie opuścić projekt ze względu na brak obywatelstwa amerykańskiego. W latach 40. de Kooninga zaczęto identyfikować z ekspresjonizmem artystycznym. Pierwsza indywidualna wystawa artysty, złożona ze wspomnianych biało-czarnych kompozycji, miała miejsce w galerii Charlesa Egana w Nowym Jorku w 1948 roku. W tym czasie zaczął też wykładać w szkole artystycznej Black Mountain College w Karolinie Północnej, a w latach 1950–1951 w Yale School of Art.
Elaine Fried podziwiała dzieła Willema, zanim go poznała. W 1938 roku jej nauczyciel przedstawił ją de Kooningowi w stołówce na Manhattanie, kiedy miała 20 lat, a on 34. Po spotkaniu artysta zaczął uczyć ją rysunku i malarstwa. Kiedy pobrali się w 1943 roku, przeprowadziła się do jego loftu i nadal dzielili przestrzenie studyjne. Elaine i Willem de Kooning funkcjonowali w otwartym związku. Elaine miała romanse z mężczyznami, którzy pomogli Willemowi w dalszej karierze, takimi jak Harold Rosenberg, który był znanym krytykiem sztuki, Thomasem B. Hessem, który był pisarzem i redaktorem naczelnym ARTnews, oraz Charlesem Eganem, właścicielem Charles Egan Gallery. Willem miał córkę Lisę de Kooning, urodzoną w 1956 roku, z romansu z Joan Ward. Miał także romans z Ruth Kligman po tym, jak jej romans z Jacksonem Pollockiem zakończył się jego śmiercią w wypadku samochodowym w 1956 roku. Elaine i Willem walczyli z alkoholizmem, co ostatecznie doprowadziło do ich separacji w 1957 roku.
"Woman Standing - Pink", 1954-5
Willem de Kooning regularnie malował kobiety na początku i pod koniec lat czterdziestych, ale dopiero w 1950 roku zaczął zgłębiać wyłącznie tematykę kobiecą. Malarz znany jest przede wszystkim z obrazów: „Kobieta III” (1953), „Kobieta VI” (1953), „Wymiana” (1955) i „Dziennik policyjny” (1955). Godne uwagi rzeźby to m.in. „Clamdigger” (1972/1976) i „Siedząca kobieta na ławce’ (1972/1976). Niektóre obrazy de Kooninga zostały sprzedane w XXI wieku po rekordowych cenach. W listopadzie 2006 roku amerykański magnat biznesowy David Geffen sprzedał swój obraz olejny „Kobieta III” zarządzającemu funduszem hedgingowym Stevenowi A. Cohenowi za 137,5 miliona dolarów. Miesiąc wcześniej Cohen zapłacił już Geffenowi 63,5 miliona dolarów za „Police Gazette” autorstwa de Kooninga. We wrześniu 2015 roku Geffen sprzedał obraz olejny artysty o tytule „Interchange” za ok. 300 milionów dolarów. W listopadzie 2016 roku „Untitled XXV” sprzedano za 66,3 miliona dolarów w Christie's w Nowym Jorku.
Pod koniec życia de Kooning zaczął tracić pamięć i cierpiał na chorobę Alzheimera. To odkrycie zapoczątkowało poważną debatę wśród uczonych i krytyków na temat odpowiedzialności de Kooninga za stworzenie jego późniejszych prac. Ulegając postępowi choroby, de Kooning namalował swoje ostatnie prace w 1991 roku. Zmarł w 1997 roku w wieku 92 lat i został poddany kremacji.
Zdjęcia: Wikipedia
