Amerykański gotyk

Grant chciał, aby para reprezentowała ojca i córkę; w rzeczywistości nimi nie byli. Mężczyzna trzymający widły to dentysta Wooda, Byron McKeeby, któremu towarzyszyła siostra artysty, Nan Wood Graham.

Regionalizm i American Scene Painting

Amerykański regionalizm to ruch w sztuce współczesnej, który obejmował m.in. obrazy, murale, litografie i ilustracje przedstawiające realistyczne sceny wsi i miast Ameryki, głównie na Środkowym Zachodzie. Powstał w latach trzydziestych XX wieku w odpowiedzi na Wielki Kryzys, a zakończył się w latach czterdziestych XX wieku w związku z zakończeniem II wojny światowej. Pomimo dużych różnic stylistycznych między konkretnymi artystami, ogólnie sztuka regionalistyczna utrzymana była w stosunkowo konserwatywnym i tradycjonalistycznym stylu, który odwoływał się do popularnej wrażliwości amerykańskiej, jednocześnie stanowczo przeciwstawiając się dominacji sztuki francuskiej.

American Scene Painting to ogólny termin określający amerykański regionalizm i socrealizm, znany również jako realizm miejski. Duża część amerykańskiego malarstwa w przedstawieniach codziennego życia w Ameryce przekazuje poczucie nacjonalizmu i romantyzmu. To poczucie nacjonalizmu wynikało z odrzucenia przez artystów trendów w sztuce współczesnej po I wojnie światowej. W latach trzydziestych artyści ci dokumentowali i przedstawiali amerykańskie miasta, małe miasteczka i wiejskie krajobrazy. Dzieła kładące nacisk na tematykę lokalną i małomiasteczkową często nazywane są „amerykańskim regionalizmem”, a te przedstawiające sceny miejskie, ze świadomością polityczną i społeczną, nazywane są „realizmem społecznym”. Wersja istniejąca w Kalifornii jest znana jako California Scene Painting.

„Amerykański gotyk”

Najbardziej znanym artystą tego nurtu jest Grant Wood, a najsławniejszym obrazem praca jego autorstwa „American Gothic”. Obraz znajduje się w zbiorach Art Institute of Chicago, powstał w 1930 roku. Tytuł obrazu jest grą słów na temat stylu architektonicznego domu, gotyku stolarskiego. Kobieta ubrana jest w fartuch z kolonialnym nadrukiem, nawiązującym do XX-wiecznej wiejskiej Ameryki, podczas gdy mężczyzna ma na sobie kombinezon zakryty marynarką i trzyma widły. Rośliny na werandzie domu to ozorek teściowej i begonia wołowa, które pojawiają się również na portrecie matki Wooda z 1929 roku, „Kobieta z roślinami”. Amerykański gotyk to jeden z najbardziej znanych obrazów amerykańskiej sztuki XX wieku i był szeroko parodiowany w amerykańskiej kulturze popularnej.

W sierpniu 1930 roku Grant Wood oprowadzany po Eldon w stanie Iowa przez młodego miejscowego malarza Johna Sharpa zauważył Dibble House, mały biały dom zbudowany w stylu gotyku stolarskiego. Brat Sharpa zasugerował w 1973 roku, że to właśnie na tym podjeździe Wood po raz pierwszy naszkicował dom na odwrocie koperty. Po uzyskaniu pozwolenia od właścicieli domu, Selmy Jones-Johnston i jej rodziny, artysta wykonał szkic farbą olejną na tekturze.

Komiksowa walentynka

Opinie na temat pracy były różnorodne. Wood zgłosił obraz na konkurs w Art Institute of Chicago. Jeden z sędziów uznał go za „komiksową walentynkę”, ale patron muzeum przekonał jury do przyznania obrazowi brązowego medalu i nagrody pieniężnej w wysokości 300 dolarów. Ten sam mecenas namówił także Instytut Sztuki do zakupu obrazu, który pozostaje częścią kolekcji muzeum w Chicago. Kiedy zdjęcie obrazu ukazało się w „Cedar Rapids Gazette”, doszło do ostrej reakcji. Mieszkańcy stanu Iowa byli wściekli, z powodu tego, jak przedstawił ich malarz. Wood zaprotestował, mówiąc, że nie namalował karykatury mieszkańców stanu Iowa, ale raczej obraz wyrażający jego uznanie. Krytycy sztuki, którzy pozytywnie oceniali obraz, jak Gertrude Stein i Christopher Morley, podobnie zakładali, że obraz miał być satyrą na wiejskie życie w małym miasteczku. Dlatego też postrzegano go jako część tendencji do coraz bardziej krytycznego przedstawiania wiejskich obszarów Ameryki. Wraz z pogłębieniem się Wielkiego Kryzysu obraz zaczęto postrzegać jako przedstawienie niezachwianego amerykańskiego ducha. Woodowi zależało, aby obraz przedstawiał rolnika i jego córkę jako wojowników, aby złożyć hołd, wzmacniać siłę społeczności wiejskiej i zapewniać stałość w czasach wielkich zaburzeń gospodarczych.

Zdjęcie: Wikipedia