Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Henryk Stażewski urodził się 9 stycznia 1894 roku w Warszawie. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Związał się z pierwszym polskim ugrupowaniem awangardowym założonym w 1917 roku, nazwanym Ekspresjoniści polscy, zaś w 1919 roku przemianowanym na Formiści. Zadebiutował w 1920 roku, pokazując swe prace wraz z formistami w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Był członkiem-założycielem grupy kubistów, konstruktywistów i suprematystów „Blok” oraz ugrupowań, które rozszerzyły założenia programowe Bloku – Praesens i a.r.. Artysta zajmował się także redagowaniem czasopism „Blok” i „Praesens". Był pionierem awangardy lat 20. i 30. XX wieku, reprezentantem konstruktywizmu, współtwórcą nurtu abstrakcji geometrycznej lat 60., 70. i 80. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej, tworząc rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956 roku uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję konstruktywistyczną. Tworzył także kolaże, reliefy, multiple, formy przestrzenne i grafikę. Od 1970 roku mieszkał wspólnie z Edwardem Krasińskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego. Zmarł w Warszawie 10 czerwca 1988 roku, został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach.