Tadeusz Kantor - Aukcje

Tadeusz Kantor urodził się 6 kwietnia 1915 roku na plebanii w Wielopolu Skrzyńskim. Artysta rozpoczął naukę w Wielopolu, po czym uczęszczał do gimnazjum w Tarnowie, a po maturze, w 1934 roku podjął studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie do jego profesorów należeli m.in. Władysław Jarocki i Karol Frycz. W czasie wojny został w Krakowie, zarabiając na życie jako malarz pokojowy. Dyplom uzyskał już po wybuchu II wojny światowej, w grudniu 1939 roku. W czasie okupacji założył Podziemny Teatr Niezależny, gdzie wystawił inscenizację Balladyny Juliusza Słowackiego (1943) i Powrotu Odysa Stanisława Wyspiańskiego (1944). Współtwórca Grupy Młodych Plastyków, skupiającej krakowskich artystów awangardowych, a następnie, w okresie "odwilży", przyczynił się do reaktywowania przedwojennej Grupy Krakowskiej (1957). Z jego inicjatywy powstała również Galeria Krzysztofory, jedna z pierwszych powojennych galerii prezentujących sztukę aktualną. W 1948 współorganizował I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w Krakowie.

Od połowy lat 40. do połowy lat 70. projektował scenografię i kostiumy dla teatrów zawodowych. W latach 1950-1954 protestując przeciwko doktrynie socrealizmu, wycofał się z życia artystycznego. W 1955 roku nawiązując do przedwojennego Teatru Artystów Cricot, założył wraz z Marią Jaremą i Kazimierzem Mikulskim Teatr Cricot 2. Do najsłynniejszych prac Tadeusza Kantora należą m.in. „Dziennik z podróży”, „Człowiek i stół”, „Niebezpieczne odwrócenie” i „Powrót do domu rodzinnego”, cykl ambalaży, a także głośne przedstawienia teatralne „Umarła klasa” i „Wielopole, Wielopole”. Wspólnym motywem spektakli Tadeusza Kantora była śmierć, przemijanie i pamięć. W wielu przedstawieniach Kantor uczestniczył bezpośrednio jako obecny na scenie „mistrz ceremonii”. Jego wizja sztuki i malarstwa wynikała przede wszystkim z potrzeby poszukiwania sposobów artystycznej wypowiedzi, sprostającym wyzwaniom współczesności. Inspiracją dla twórczości malarskiej Kantora były trendy najnowszej sztuki światowej, które poznawał podczas licznych podróży. Na bazie tych doświadczeń tworzył obrazy w nurcie informel, dadaizmu oraz nawiązujące do sztuki konceptualnej. Poszukiwania te doprowadziły artystę m.in. do happeningu. W 1965 odbyły się pierwsze polskie happeningi: Cricotage i Linia podziału, a dwa lata później List oraz Panoramiczny happening morski. Od 1945 do 1961 żoną Tadeusza Kantora była Ewa Jurkiewicz, 10 kwietnia 1961 ożenił się z Marią Stangret. Zmarł nagle po skończeniu próby spektaklu „Dzisiaj są moje urodziny” 8 grudnia 1990 w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Córką Kantora z pierwszego małżeństwa jest artystka Dorota Krakowska.