Twórczość Edgara Degasa

Edgar Degas urodził się w 1834 roku w Paryżu. Był najstarszym z pięciorga dzieci Célestine Musson De Gas, Kreolki z Nowego Orleanu w Luizjanie i Augustina De Gasa, bankiera. Wywodził się z zamożnej rodziny – dziadek artysty założył w Neapolu bank, którego paryską filię prowadził jego ojciec. W 1853 roku rozpoczął studia prawnicze, które porzucił po zaledwie roku, by za zgodą ojca poświęcić się malarstwu. W tym samym roku zmienił swój pokój na pracownię artysty, a w 1853 r. zarejestrował się jako kopista w Luwrze.

The Bellelli Family, 1858–1867, Musée d'Orsay, Paris

Sztuka malarza jest często utożsamiana z impresjonizmem, co jest zrozumiałe, ale dosyć ograniczające. Impresjonizm powstał w latach 60. i 70. XIX wieku i wyrósł częściowo z realizmu takich malarzy jak Courbet i Corot. Styl Degasa odzwierciedla jego głęboki szacunek dla starych mistrzów i jego wielki podziw m.in. dla Ingresa i Delacroix. Był także kolekcjonerem japońskich grafik, których zasady kompozycyjne wpłynęły na jego twórczość. Chociaż słynął z koni i tancerzy, Degas zaczął od konwencjonalnych obrazów historycznych, takich jak „Córka Jeftego” (ok. 1859–61) i „Młodzi Spartanie” (ok. 1860–62). Podczas swojej wczesnej kariery Degas malował także portrety osób. Punktem zwrotnym na artystycznej drodze Degasa było poznanie Édouarda Maneta, z którym spotkał się przypadkiem w 1862 roku w Luwrze. Ich przyjaźń, choć szorstka, przetrwała wiele lat. Artysta zajmował się także rzeźbą. Jedyną wystawę rzeźby w swoim życiu Degas miał w 1881 roku, kiedy wystawiał „The Little Fourteen Year Old Dancer”. Po śmierci Degasa, jego spadkobiercy znaleźli w pracowni 150 rzeźb z wosku, wiele w ruinie. Degas wierzył, że artysta musi żyć samotnie. Wśród znajomych był znany z dowcipu, który często mógł być okrutny. Został określony jako ” stary mruk” przez pisarza George’a Moore’a.

Zmarł w Paryżu. Pochowany jest na Cmentarzu Montmartre. 

Zdjęcie główne: Ballet Rehearsal, 1873, The Fogg Art Museum, Cambridge, Massachusetts